براساس مدعای پژوهشگران این گزارش، این نتایج از داده‌های منتشرشده معاونت توسعه فناوری و مطالعات سینمایی وزارت ارشاد مرتبط به محدوده زمانی بیش از ۱۱ ساله گذشته استخراج شده است. یکی از پژوهشگران این پروژه ضمن اشاره به دغدغه‌هایشان در تدوین این گزارش گفته است: «اطلاعاتی که در این گزارش آمده، پاسخ به این سوالات است: از بین ۹۰۶ فیلمی که از سال ۱۳۹۱ تا شهریور ۱۴۰۲ اکران شدند، چه ژانرهایی بین تماشاگران محبوبیت بیشتری داشتند؟ استقبال مردم از سینما درطول این مدت بیشتر یا کمتر شده است؟ آیا افزایش میزان فروش فیلم‌ها به معنای رشد صنعت سینماست؟ چه تعداد سینما در استان‌های مختلف وجود دارد؟ کرونا چه تاثیری در صنعت سینمای کشورمان داشته است؟ وضعیت سینمای ایران در جهان چگونه است؟ چه چشم‌اندازهایی برای موفقیت صنعت سینما در داخل و خارج از مرزهای کشور به وجود دارد؟ موفق‌ترین کارگردانان درطول این مدت چه کسانی بودند؟ چند کارگردان در طول این مدت فیلم ساخته‌اند و چه تعداد از این کارگردانان زن بوده است؟ چه شهرهایی از کشورمان پررونق‌ترین و کم‌رونق‌ترین سینماها را داشته‌اند؟ چند موسسه توزیع فیلم، دفتر تولید فیلم و آموزشگاه سینمایی در کشورمان فعالیت دارند؟ در چه موقعی از سال استقبال مردم از سینما بیشتر بوده است؟ از فیلم‌های اکران‌شده چه سهمی به مخاطب کودک اختصاص داده شده است؟ فروش فیلم‌های گروه هنر و تجربه چه مقدار بوده است؟
صورت‌بندی‌ای که در این گزارش می‌بینید از دو جهت برای «فرهیختگان» ارزشمند است و آن را واجد ارزش انتشار کرده است؛ اول اینکه دستگاه‌های فرهنگی نیازمند این جنس بررسی و تحقیقاتی هستند تا در حوزه سیاستگذاری و هدایت منابع مالی و انسانی نگاه دقیق‌تری به وضعیت امروز سینمای ایران داشته باشند. دوم اینکه آمارهای اینچنینی، این امکان را برای مردم و سینماگران فراهم می‌کند تا تصویر نسبتا واضحی از نسبت سینمای ایران با جامعه فضای هنری پیش‌رویشان قرار گیرد.
