به نقل از نیوزویک، در حالی که به نظر می رسد اکنون نوآوری های فرهنگی و فناوری محرک های مهم تطبیق‌پذیری برای انسان های امروز باشند اما این جانشین تطبیق‌پذیری بیولوژیک نشده است.
«مایکل گراناتوسکی» بیومکانیست تکاملی از موسسه فناوری نیویورک به نیوزویک او گفت: گمان نمی کنم این سوال که آیا انسان ها تا این مدت در حال تکامل می باشند، بطور کامل توسط عموم مردم فهمیدن بشود. ادراکات حاضر از تکامل دربردارنده عبارت «بقای مناسب‌ترین‌ها» است که بطور خودکار یادآور نبردهایی برای یافتن جفت یا نجات گروهی از حیوانات از شرایطی دشوار است.
او گفت: با این تصورات قابل فهمیدن است که برخی گمان کنند انسان های امروز دیگر تحت فشارهای گزینشی قرار ندارند. اما تکامل به سادگی به معنی تحول در ذخیره ژنی یک جمعیت با گذر نسل‌ها است. با این تعریف کلی گمان نمی کنم او گفت و گو بسیاری در بین بیولوژیست‌های تکاملی در این خصوص وجود داشته باشد که انسان ها تا این مدت در حال تکامل می باشند.
از یک منظر ژنتیکی، تکامل به گفتن تحول در تناوب برخی ژن‌های خاص در گذر زمان تعریف می بشود. جمعیت ها از دو طریق مهم تکامل اشکار می کنند؛ پراکندگی ژنتیکی و انتخاب طبیعی. پراکندگی ژنتیکی اشاره به نوسانات اتفاقی در تناوب برخی ژن های خاص در بین نسل ها دارد. از نظر دیگر، انتخاب طبیعی که مردم زیاد تر با آن آشنا می باشند وقتی روی می دهد که یک گونه ژنتیک برای افراد حامل آن یک مزیت تولیدمثلی تشکیل می کند. تغییرات در تناوب ژنتیکی به علت انتخاب طبیعی، اتفاقی نیستند.
این در حالی است که هر دو شکل تکامل یعنی پراکندگی ژنتیکی و انتخاب طبیعی تا این مدت بر گونه انسان ها تاثییر دارد و به این علت بدون شک انسان ها تا این مدت هم در حال تکامل می باشند.
جمعیت انسان ها اکنون از ۸ میلیارد نفر فراتر رفته است و در این چنین جمعیتی پراکندگی ژنتیکی باید زیاد کوچک و قابل اغماض باشد اما در حقیقت اینطور است که انسان ها به گروه های زیاد کوچکتری تقسیم می شوند که زوج‌های خود را از بین آنها انتخاب می کنند. به حرف های محققان، این بدان معنی است که در عمل، تکامل در گروه های زیاد کوچکتر روی می دهد و پراکندگی ژنتیک تا این مدت عمل می کند.
به همین شکل انتخاب طبیعی نیز تا این مدت عمل می کند هر چند عوامل محرک اکنون نسبت به هزاران سال پیش وقتی که انسان ها به شکل شکارچی و جمع آوری کننده زندگی می‌کردند متفاوت می باشند. به گفتن مثال، دسترسی به مقوله هایی همانند بهداشت و درمان و کنترل موالید در بین جمعیت های انسانی متفاوت است و این بدان معنی است که نرخ انسان هایی که تا سن خاصی بقا دارند نیز متفاوت خواهد می بود.
چند مثال اشکار از تکامل در بین انسان های امروزی وجود دارد. برای مثال، اندازه مغز ما در حال تکامل است و آنها در حقیقت در زمان ۱۰ هزار سال قبل از زمان زندگی در تمدن‌ها کوچکتر شده اند. مغزها اکنون حتی از زمان یونانی‌ها یا رومی‌ها هم کوچکتر شده اند.
ما این چنین با منبع های تازه غذایی تطبیق اشکار کرده ایم و با حرکت انسان ها به سمت آب و هواهای تازه رنگ پوست هم تحول کرده است. این چنین در نتیجه طاعون‌ها و بیماری‌های همه‌گیر گوناگون مقاومت در برابر بیماری های گوناگون نمایان شده است.
