سرمقاله

واردات از مرزهای قانونی بیشتر از قاچاق کالا از مبادی غیر رسمی به صنعت و تشکیل سرزمین لطمه می‌زند و کمر تولیدکنندگان را می‌شکند. بنابر این اگر قاچاق کالا با دقت به حجم بالای آن در ایران کنترل نشود و عزم جدی برای مهار آن وجود نداشته باشد، نه تنها موفق نخواهیم می بود بلکه تعداد بسیاری از واحدهای تولیدی کم کم زمین‌گیر خواهند شد.
حجم قاچاق بالاست و اگر عزم جدی برای کنترل آن نباشد امیدی به رونق تشکیل داخلی نخواهد می بود. به طور کلی قاچاق روزنه ای برای سوء منفعت گیری و تحت تاثییر قرار دادن کالاهای داخلی است و بستری برای تشکیل کارهای غیرقانونی می‌بشود. ما باید یکپارچگی و اصالت قانون را نگه داری کنیم و قانون را به استثنائات و شرایط خاص متوسل نکنیم و اگر قانون این اصرار را دارد که که کالاهای قاچاقی که شبیه داخلی دارد باید امحا بشود اینکار باید توسط دستگاههای وابسته ادامه اشکار کند تا از تشکیل داخل حمایتبشود و مبارزه جدی با قاچاق بشود.
متاسفانه اکنون ناظر تمایل زیاد تر برای حرکت به سمت مشاغل غیرمولد همانند دلالی، واسطه گری، مشاغل کاذب و خلاف قانون و قاچاق و یا دستفروشی هستیم. زیاد تر افرادی که ناچار به ترک کار از واحدهای تولیدی می باشند، اعتقاد دارند حتی دستفروشی درآمد به مراتب بیشتری از کارکردن در کارخانه ها و واحدهای تولیدی دارد.
باید برای نیروی کار برنامه داشته باشیم. در عین این که تحول و تغییرات اساسی برای حرکت به سمت تشکیل و ظرفیت سازی برای منفعت گیری از نیروی کار متخصص دانشگاهی در بازار کار وجود دارد، باید به روال گسترش و تشکیل کار در سرزمین و گسترش بازار کار پشتیبانی کرد. ما بازار کار را گسترش ندادیم، هم چنان اقتصاد در اختیار دولت است، تشکیل و صنعت رشد آنچنانی نداشته و به درآمدهای نفت وابسته هستیم.