اما چرا خوراکی‌ها مهم است و دولت درمورد حداقل دستمزد در سال آینده باید بازنگری کند؟ وقتی که تورم عمومی به اختصاصی در قسمت کالای غیرخوراکی بالا می‌رود؛ دهک‌های پایین درآمدی مجبورند برتری اول تقاضا را به سمت محصولات خوراکی و به عبارتی «سیر کردن شکم» بگذارند و سپس به سمت خرید کالای غیرخوراکی بروند.

این در حالی است که بعد از تورم بالای خوراکی‌ها که به واسطه حذف ارز ترجیحی و تحت گفتن «جراحی اقتصادی» انجام شد؛ قسمت بزرگی از درآمد دهک‌های پایین صرف هزینه‌های خوراکی شد. به همین علت است که در گزارش‌های آماری شاخصی به نام «ضریب اهمیت تورم» برای دهک‌های گوناگون درآمدی متفاوت است.

به این مثال دقت کنید: بنا به آخرین آمار یعنی آذر ماه امسال، ضریب اهمیت سبد خوراکی، آشامیدنی و دخانیات برای دهک اول یعنی پایین‌ترین دهک ۴۲.۳۶ درصد است. طبق معمول دهک‌های اول تا چهارم دهک‌های ضعیف درآمدی می باشند و به همین علت ضریب اهمیت تورم خوراکی‌ها در دهک دوم ۴۲.۲۹ درصد در دهک سوم کمتر از ۴۲ درصد و دهک چهارم نزدیک به ۳۹ درصد بوده است. اما در آن سو ضریب اهمیت این سبد برای دهک دهم یعنی ثروتمندترین‌ها به ۲۱.۵۵ درصد رسیده. یعنی نصف دهک اول! این چنین چیزی به سادگی اهمیت سبد خوراکی در دهک‌های ضعیف را به عکس می‌کشد. اکنون به آمارها نگاه کنید: رشد قیمت‌ها در ماه آذر که به گفتن تورم ماهانه اظهار می‌بشود، برای دهک اول ۵.۲درصد بوده است و برای دهک دهم ۳.۵درصد.

اما دقت کنید که دی ماه سال قبل تورم ماهانه خوراکی برای دهک اول ۳.۲درصد بوده است و برای دهک دهم نزدیک به ۷درصد. در واقع نزدیک به یک سال قبل و اکنون جریان برعکس شده است! سهم جدی‌تر خوراکی‌ها در سبد مصرفی دهک‌های پایین درآمدی و تخلیه جهش قیمتی که این گروه کالایی در ۸ ماه ابتدایی سال ۱۴۰۱ توانایی کرد، علتشد در کل تورم ماهانه برای دهک‌های پایین کمتر بشود، اما یک سال قبل و با افزایش نرخ دلار که یقیناً در کانال ۵۰ هزار تومانی میخکوب شد؛ اکنون روال تورم خوراکی‌ها برای دهک‌های هزینه‌ای برعکس شده است.