سرطان مثانه یکی از بیشترین نرخ‌های ابتلا در جهان را دارد و چهارمین تومور شایع در مردان است. علیرغم مقدار مرگ و میر نسبتاً پایین، تقریباً نیمی از تومور‌های مثانه در عرض ۵ سال مجدد ظاهر خواهد شد و نیاز به نظارت مداوم بیمار وجود دارد. مراجعه‌های مکرر به بیمارستان و نیاز به درمان‌های مکرر علتمی‌بشود که این نوع سرطان به یکی از گران‌ترین درمان‌ها تبدیل بشود.

در حالی که درمان‌های جاری که شامل تجویز مستقیم دارو به داخل مثانه خواهد شد، نرخ بقای خوبی را نشان خواهند داد، اثربخشی درمانی این دارو‌ها کم است. یکی از جانشین‌های امیدوارکننده منفعت گیری از نانوذراتی است که قادر به انتقال عوامل درمانی به طور مستقیم به تومور می باشند. به طور خاص، نانو ربات‌ها می‌توانند برای این کار منفعت گیری شوند، نانوربات‌هایی که خودران می باشند.

به تازگی مقاله‌ای در نشریه Nature Nanotechnology به چاپ رسیده است که در آن محققان با پیروزی ۹۰ درصدی اندازه تومور سرطان مثانه را در موش‌ها افت دادند، آن هم تنها با یک دوز منفعت گیری از نانوربات!

این نانوماشین‌های کوچک از یک کره متخلخل ساخته شده از سیلیس راه اندازی شده اند. سطوح آن‌ها دارای اجزای گوناگون با کارکرد‌های خاص است. یکی از این اجزاء، آنزیم اوره‌آز است، پروتئینی است که با اوره حاضر در ادرار عکس العمل می‌دهد و با این کار نانوذره را قادر می‌سازد خود را به حرکت درآورد. یکی دیگر از اجزای مهم ید رادیواکتیو است، رادیوایزوتوپی که طبق معمول برای درمان موضعی تومور‌ها منفعت گیری می‌بشود.

این تحقیق که توسط موسسه مهندسی زیستی کاتالونیا (IBEC) و با همکاری موسسه تحقیقات زیست پزشکی (IRB Barcelona) و دانشگاه خودمختار بارسلون (UAB) رهبری می‌بشود، راه را برای درمان‌های خلاقانه سرطان مثانه هموار می‌کند. مقصد از این پیشرفت‌ها افت طول زمان بستری شدن در بیمارستان و در نتیجه هزینه‌های کمتر و افزایش راحتی برای بیماران است.

ساموئل سانچز از محققان این پروژه می‌گوید که با یک دوز واحد، ما افت ۹۰ درصدی در حجم تومور را مشاهده کردیم. این چنین رویکرد درمانی کارایی را افزایش می‌دهد و طول زمان بستری شدن و هزینه‌های درمان را افت می‌دهد.

مرحله بعدی این پروژه آن است که محققان بازدید کنندآیا این تومور‌ها بعد از درمان عود می‌کنند یا خیر.