سرمقاله

یکی از با اهمیت ترین مشکلات قسمت‌های تولیدی افتنقدینگی مورد نیاز در این واحدها است. در این راستا نظام بانکی نیز نقدینگی مورد نیاز را یا در اختیار آنها قرار نمی‌دهد و یا این که این نقدینگی را در قالب تسهیلات با سود بالا به آنها پرداخت می‌کند که اصلاً برای آنها مقرون به صرفه نیست.
این چنین باید دقت داشته باشیم حجم مبادلات در بازار به چه مقدار بوده و تشکیل داخلی چه مقدار افزایش اشکار کرده است. هنگامی که بازاری برای فروش محصولات خود نداشته باشیم، کارخانه های ما در تشکیل کالا متوقف می شوند و اگر بخواهیم که از رکود خارج شویم باید تولیدات داخلی خود را افزایش داده و در بازار نیز ناظر رونق باشیم.
اگر اقتصاد فعالیت داشته باشد، تشکیل رونق بگیرد و چرخش پول در جریان تشکیل باشد افزایش نقدینگی هم رخ نمی‌دهد. اما در نبوده است تشکیل، برای از بین بردن نیازهای مالی چاپ اسکناس اتفاق خواهد افتاد و افتادن پول در یک سیکل بسته، افزایش نقدینگی را در پی دارد.
باید به سوی اقتصاد صادرات محور حرکت کنیم. به نوعی باید سرزمین در زنجیره تشکیل قیمت افزوده جهانی جای خود را بشناسد. درغیر این صورت نمی‌توان به اقتصاد مولد دست یافت. به گفتن مثال در رابطه صنعت سنگ‌آهن، باید پالایش شده و گندله تشکیل بشود، در مرحله سپس در کارخانه‌های فولاد و ذوب‌آهن به شمش و ورق و در نهایت کالای فلزی تشکیل بشود. در هر صنعتی باید این زنجیره تشکیل محصول نهایی انجام بشود و محصولی تشکیل بشود که به وسیله آن قیمت افزوده برای سرزمین خلق بشود.