ایران؛ جاه‌طلبی یک نسل

تیم ملی ایران ۴۷ سال است که قهرمان جام ملت‌های آسیا نشده؛ همانند زیاد از دیگر گاه‌شمارهای حسرت فوتبال کشورمان که از چند دهه تجاوز می‌کنند. در نتیجه طبیعی است که بین ملی‌پوشان عطش و اشتیاق بسیاری برای قهرمانی در این مسابقات وجود داشته باشد. به علاوه غیر از شخص امیر قلعه‌نویی که جستوجو یک آخر‌بندی ایده‌آل برای کارنامه مربیگری‌اش است، خود بازیکنان هم تصمیم دارند ثابت کنند چیزی از نسل‌های قبلی و محبوب فوتبال ایران کم ندارند. تعداد بسیاری از بازیکنان جاری، به‌طور آشکاری برای مثال به مقبولیت نسل ۹۸ غبطه می‌خورند و متعجب می باشند که چرا با وجود دو بار صعود به جام‌جهانی و حتی اراعه نمایش‌های نزدیک در مصاف با اسپانیا و پرتغال موفق نشدند به پایگاه اجتماعی بالایی دست اشکار کنند. درست یا غلط، زیاد از آنها حس می‌کنند با کسب یک افتخار بزرگ همانند قهرمانی در آسیا می‌توانند معادلات را عوض کنند؛ به این علت در حرکت به سمت این مهم مختصر نخواهند آمد. در تایید این انگیزه، همین بس که مهدی طارمی از خداداد عزیزی قول گرفته اگر ملی‌پوشان قهرمان آسیا شدند، او در تلویزیون اعتراف کند نسل جاری بهتر از نسل ۹۸ بوده است.

ژاپن؛ فراتر از آسیا

کارکرد تیم ملی ژاپن طی سال‌های تازه طوری بوده که زیاد‌ها نظر دارند این تیم به‌طور کامل از آسیا کنده شد و از نظر استانداردهای کیفی در زمره اروپایی‌ها به حساب می اید. کارکرد قهرمانانه آنها در جام‌جهانی ۲۰۱۸ برابر بلژیک را به یاد بیاورید، همین‌طور برتری خیره‌کننده‌شان را روبه رو اسپانیا و آلمان در جام‌جهانی ۲۰۲۲. آیا برای این چنین تیمی کم شدن کلاس نیست که قهرمان جام ملت‌های آسیا نشود؟ آنها طی همین چند ماه قبل در مسابقات رسمی و دوستانه به هر تیمی از راه رسیده ۳ تا و ۴ تا زده‌اند و از چنان قدرتی برخوردارند که کره‌جنوبی از بیم رویارویی زودهنگام با آنها آن‌طور نمایشی بازی کرد و چوب حراج به آبروی خودش زد. به این علت روشن است که ژاپنی‌ها برای تثبیت خود بر بام آسیا نیاز به قهرمانی در جام ملت‌ها دارند؛ هرچند فعلا اغاز‌شان خوب نبوده و با باخت برابر عراق و ثبت صفر کلین‌شیت در ۳ بازی اول، همه را متعجب کرده‌اند.

کره‌جنوبی؛ طلسم را بشکن!

احتمالا حتی در خود ایران هم زیاد‌ها ندانند حسرت قهرمانی کره‌جنوبی در آسیا از ما هم زیاد تر است! کره‌ای‌ها که دو دوره اول این مسابقات را فتح کردند، از سال ۱۹۶۰ به سپس موفق به تکرار این دستاورد نشده‌اند. این یعنی ۶۴ سال آه و افسوس و تاسف. کره یقیناً در این بین به حضورهای پیاپی در جام‌جهانی و چندین بار صعود از مرحله گروهی (یک بار حتی راهیابی به نیمه‌نهایی) دلخوش بوده، اما ناکامی در جام ملت‌ها داغ بزرگی بر سینه هواداران فوتبال در این سرزمین است. به همین علت هم آنها از نتایج نه چندان مطلوب تیم کشورشان در مرحله گروهی راضی نیستند، حتی اگر برخی از آنها مصلحتی بوده باشد. از همه اینها که بگذریم این احتمالا آخرین جام ملت‌های سون هیونگ‌مین –به گمان زیاد بهترین لژیونر تاریخ فوتبال آسیا- باشد. اگر کره‌ای‌ها امروز با او قهرمان نشوند، بعد چه زمان فرد دیگر به این مهم نائل خواهند شد؟