سرمقاله

در شرایطی که سرزمین با تحریم‌های ظالمانه روبه رو است، راه نجات اقتصاد سرزمین دقت به تشکیل داخلی است. هرچه تشکیل داخل افزایش یابد، کالا و خدمات ایرانی نیز رونق خواهد یافت و به همراه آن اشتغال، اندوخته اجتماعی و نیروی کار تحکیم خواهد شد.
این چنین برای این که بتوانیم گسترش مناسبی در فضای کسب و کار سرزمین تشکیل کنیم و هم بتوانیم اشتغال را در سرزمین نگه داری و از ظرفیت های سرزمین به درستی منفعت گیری کنیم باید از کسب و کارهایی که طی چند سال قبل شکل گرفته است حمایتکنیم. متاسفانه اکنون ناظر تمایل زیاد تر برای حرکت به سمت مشاغل غیرمولد همانند دلالی، واسطه گری، مشاغل کاذب و خلاف قانون و قاچاق و یا دستفروشی هستیم. زیاد تر افرادی که ناچار به ترک کار از واحدهای تولیدی می باشند، اعتقاد دارند حتی دستفروشی درآمد به مراتب بیشتری از کارکردن در کارخانه ها و واحدهای تولیدی دارد. امنیت شغلی در تاثییر تشکیل شرایط مطلوب اقتصادی، بهبود فضای اشتغال و توازن اراعه و تقاضا در بازار کار به وجود می آید. چنانچه فضای اشتغال سرزمین و شرایط کار بهبود یابد امنیت شغلی نیروی کار خود به خود تامین می بشود.
ما باید امنیت شغلی را در تشکیل شرایط اقتصادی مناسب و گسترش بازار کار جست و جو کنیم. اگر مشکلات در حوزه اقتصاد و بازار کار رفع بشود می تواند شرایط اقتصادی را برای کارگران بهتر و اراعه و تقاضا در بازار کار را متوازن کند. اگر بازار تحکیم بشود و فضای اشتغال سرزمین بهبود یابد کارگری که شغل خود را از دست بدهد می تواند به راحتی به کارگاه دیگر مراجعه کند و مشغول کار بشود. دولت باید برنامه ای را تدوین کند که مجموعه کارگاه های کوچک و متوسط را در سرزمین بتواند مدیریت کند. فقط به سراغ کارگاه های خاص نرویم. باید مجموعه کارگاه هایی که در سرزمین طی ده سال قبل دچار مشکل شده اند را بتوانیم حمایتکنیم. ما از اندوخته ای به نام نیروی کار غفلت کردیم و پیامدهای آن، چند سالی است که مشکلات بسیاری را برای سرزمین تشکیل کرد. باید برای نیروی کار برنامه داشته باشیم. در عین این که تحول و تغییرات اساسی برای حرکت به سمت تشکیل و ظرفیت سازی برای منفعت گیری از نیروی کار متخصص دانشگاهی در بازار کار وجود دارد، باید به روال گسترش و تشکیل کار در سرزمین و گسترش بازار کار پشتیبانی کرد.