باقی مانده یک خرچنگ غول پیکر باستانی که به خوبی نگه داری شده در نیوزیلند کشف شده است.

به نقل از آی‌ای، این سخت پوست شگفت انگیز دارای بزرگترین چنگال خرچنگ فسیل شده است که تا به حال اشکار شده است.

این گونه تازه کشف شده، خرچنگ غول‌پیکر جنوبی با نام علمی Pseudocarcinus karlraubenheimeri نامیده شده است.

بنا بر گزارش‌ها، باقی مانده فسیل شده این حاضر باستانی در ساحل ویتوتو(Waitoetoe) در جزیره شمالی نیوزلند، تقریباً در ۲۴۰ کیلومتری جنوب اوکلند کشف شده است.

مثالای که به خوبی نگه داری شده است

قدمت این مثالهای به خوبی نگه داری شده به نزدیک به ۸.۸ میلیون سال می‌رسد که مربوط به دوره زمین‌شناسی میوسن پَسین است که بین ۲۳ تا ۵.۳ میلیون سال به طول انجامید.

علاوه بر این، استخوان‌های فسیل‌شده این خرچنگ‌ها در لایه‌های گل و لای به جای مانده از فوران آتشفشانی قبل از مرکز آتشفشانی دور از ساحل موهاکاتینو کشف شد. این منطقه نزدیک به ۱۴ تا ۸ میلیون سال پیش فعال بوده است.

پژوهشگران می‌گویند: این مثالها که به خوبی نگه داری شده‌اند، در رسوباتی که شامل مواد آتشفشانی است، دفن شده‌اند. این خرچنگ‌ها در یک محیط دریایی عمیق زندگی می‌کرده‌اند و این اولین شواهدی است که مشخص می کند این نوع خرچنگ در منطقه‌ای که اکنون نیوزلند نام دارد، ساکن بوده است.

چنگال ۱۵ سانتی‌متری خرچنگ باستانی

چیزی که این کشف را زیاد قابل دقت می‌کند، اندازه چنگال این خرچنگ باستانی است که نزدیک به ۱۵ سانتی‌متر است. باور بر این است که این بزرگترین چنگال کشف شده تا بحال است.

فکر می‌شود که اندازه بزرگ چنگال‌های این نوع خرچنگ حاکی از گوشتخوار بودن آن است.

خرچنگ‌ها طبق معمول از چنگال‌ خود برای اهداف مختلفی از جمله تغذیه، دفاع و دستکاری اشیاء در محیط خود منفعت گیری می‌کنند.

بر پایه گزارش‌ها، خرچنگ غول پیکر تاسمانی با نام علمی Pseudocarcinus gigas با ۴۷ سانتی‌متر طول، رکورد بزرگترین خرچنگ را در اختیار دارد.

دلنشین اینجاست که این خرچنگ تازه کشف شده می‌تواند اجداد خرچنگ‌های عظیم الجثه معاصر باشد و روال تکامل این موجودات شگفت انگیز را روشن کند.

پژوهشگران می‌گویند شرایط در دوره میوسن پسین در نیوزیلند، یعنی نزدیک به ۸.۸ میلیون سال پیش، عوامل مساعد همانند منبع های غذایی، نیازهای متابولیکی و تامین کلسیم-کربنات را فراهم کرده که به این خرچنگ عظیم‌الجثه اجازه داده تا به این اندازه رشد کند.

یافته‌های این پژوهش در مجله Geology and Geophysics انتشار شده است.