ساعاتی پیش خبر رسید که دیوید بوردول، از بزرگ‌ترین نظریه‌پردازان و منتقدانِ فیلم در دورانِ معاصر، از خالقانِ تاثییرِ موثرِ “هنر فیلم”، در هفتادوشش سالگی درگذشته است.

این منتقد و تاریخ‌نگارِ سینما، دو تاثییر مهم‌اش  “هنر فیلم” و “تاریخ فیلم” را با هم‌کاری هم‌سرش کریستین تامسن نوشت.

ویرایش‌های تازه‌ی “هنر فیلم” در دهه‌های تازه، مدام انتشار می‌شد و بوردول، تغییرات تازه‌ای در آن می‌داد. “ازو و بوطیقای سینما”و “روایت در فیلم داستانی”، دو تاثییر فرد دیگر از دیوید بوردول می باشند که هم‌چون دو کتاب فرد دیگر که نام بردیم، ترجمه‌های فارسی آن‌ها به‌بازار آمده است.

ایده‌ها و نظریه‌های بوردول، هم‌چنان زنده‌اند و نفوذ قابل توجهی در آکادمی‌ها و دانش‌گاه‌های سینمایی دارند.

در همین رابطه حسین معززی نیا نوشت:

به مخیله‌ام هم خطور نمی‌کرد قرار است به این زودی‌ او را از دست بدهیم.

معلمی بی‌همانند از دنیا رفت.

هرچه از سینما می‌دانم به قبل و سپس از خواندن نوشته‌های آقای بوردول تقسیم می‌شود.

یادش گرامی باد.