سرمقاله

قیمت مسکن طی سال های تازه به شکل فزاینده ای افزایش یافته است. افزایش قیمت مسکن تا اندازه ای بوده که حمایتهای دولت در هر تاثر چندانی در بهبود حالت نداشته است. وام ها و تسهیلاتی هم که در قالب ودیعه مسکن پرداخت می شود به همه افراد نیازمند نرسیده و و آن اثری که باید را در قشر نیازمند نداشته است. به عبارتی تورم در قسمت مسکن تبدیل افت تاثیرگذاری حمایتهای دولتی شده است.
قسمت کارگری در تامین مسکن مشکلات بسیاری دارد. جمعیت کثیری از این قشر مستأجر می باشند. در کشورهای خارجی خانه های اجاره ای وجود دارد که برای دولت است و دولت آنها را با قیمت پایین در اختیار مردم قرار می دهد که آنها فشارمالی عمده ای را حس نکنند. این اتفاق را در ایران ناظر نیستیم. تورم زیاد زیاد در حوزه مسکن کار را برای کارگران سخت کرده است. متأسفانه تورم مسکن اینقدر بالاست که قسمت بسیاری از درآمد کارگران صرف اجاره بها می شود.
متأسفانه اکنون با همین روندی که وجود دارد، دلواپس هستیم با ادامه افت قوت خرید، این جامعه تبدیل به یک جامعه فقیر بزرگ بشود. خانواده‌های کارگری روزبه‌روز از قوت خریدشان کاسته می‌شود. دولت تلاش کرده هر سال دستمزدها را بیشتر از نرخ تورم بالا ببرد اما در کل بهبودی در قوت خرید کارگرها ندیده‌ایم. چون قوت خرید به عوامل بسیاری وابسته است و برای مثالً ما در سرزمین تورم نهان داریم. به همین علت افزایش قوت خرید و بهبود معیشت کارگران، دومین قضیه مهم است.
در سال‌های تازه بازار کار دچار محدودیت و کوچک شدن شده و تعداد بیکاران افزایش اشکار کرده است. در این وضع چون اراعه و تقاضا متعادل نیست امنیت شغلی کارگران نسبت به قبل به خطر افتاده است. بعد تشکیل امنیت شغلی برای کارگران برتری اول است.