سرمقاله

در همه دولتها تلاش می شود برنامه هایی در راستای افت بیکاری و اشتغالزایی اجرا شود. در همین جهت هدفگذاری برای تشکیل شغل و افزایش امنیت شغلی افراد در نظر گرفته می شود. اکنون در شرایطی قرار داریم که برخی از افراد از اشکار کردن کار مایوس شدند. نه این‌که جستوجو شغل نباشند. برای مثال، در حوزه فارغ‌التحصیلان، شغلی برایشان اشکار نمی‌شود.
امنیت شغلی در تاثییر تشکیل شرایط مطلوب اقتصادی، بهبود فضای اشتغال و توازن اراعه و تقاضا در بازار کار به وجود می آید. چنانچه فضای اشتغال سرزمین و شرایط کار بهبود یابد امنیت شغلی نیروی کار خود به خود تامین می شود.
ما باید امنیت شغلی را در تشکیل شرایط اقتصادی مناسب و گسترش بازار کار جست و جو کنیم. اگر مشکلات در حوزه اقتصاد و بازار کار رفع شود می تواند شرایط اقتصادی را برای کارگران بهتر و اراعه و تقاضا در بازار کار را متوازن کند. اگر بازار تحکیم شود و فضای اشتغال سرزمین بهبود یابد کارگری که شغل خود را از دست بدهد می تواند به راحتی به کارگاه دیگر مراجعه کند و مشغول کار شود.
یکی دیگر از مشکلات یافتن کار، تعداد کم عناوین شغلی در سرزمین است. در سرزمین نزدیک به ۴ هزار شغل تعریف شده است این درحالی است که کشورهای دیگر با وجود بازار و اقتصاد کوچک تر از ایران ۱۴ هزار گفتن شغلی تعریف کرده اند. تا این مدت نتوانستیم عناوین شغلی بسیاری را تعریف کنیم تا افراد مشابه توانایی و تحصیل شان شغل مناسب را اشکار کنند. به زبان ساده تر قسمت خصوصی کوچک است و نیروی تحصیل کرده سرزمین را می خواهد با گفتن کارگر عادی جذب کند و نمی تواند پست و حقوق مناسب را به آنها اراعه دهد. این کار انگیزه فارغ التحصیلان سرزمین را برای ورود به بازار کار از بین برده است.
از نظر دیگر وجود تشکل های کارگری برای حمایتاز کارگر الزامی است تا به راحتی از محل کارشان اخراج نشوند.اگر تشکل کارگری و امکان حمایتاز نیروی کار نباشد نگه داری اشتغال چه معنایی دارد؟ باید در کنار تشکیل زمان های شغلی، نگه داری اشتغال هم داشته باشیم تا به جمعیت بیکار سرزمین اضافه نشود.
ناگفته نماند در راستای گسترش بازار کار عمل های خوبی در دولت سیزدهم صورت گرفته است. با آسان تر کردن صدور مجوزها راه برای تشکیل کسب و کار تازه باز شده است اما فقط این نمی تواند بازار کار سرزمین را گسترش دهد باید
حمایتهای فرد دیگر از کارآفرینان انجام شود.