ما اکنون زیاد زیاد تر از اجداد شکارچی‌مان که پیش از ۴۰ سالگی بدرود حیات می‌انها گفتند، عمر می‌کنیم. با این حال برخی براین باورند که احتمالا عمر فراتر از حد معمول برای انسان، چندان هم خوب نباشد.

آن‌ها استدلال می‌کنند که طول عمر فراتر از معمول می‌تواند تبدیل افزایش جمعیت، نیاز به منبع های زیاد تر و در عین حال تشکیل زباله، انتشار کردن کربن و آلودگی زیاد تر در کره زمین شود. 

این در حالیست که افزایش غلظت گازهای گلخانه‌ای، آلودگی میکروپلاستیک، آثار رادیواکتیو حاصل از آزمایش بمب اتمی و ده‌ها تأثیر فزاینده انسان بر محیط زیست علتشده حال زمین خوب نباشد.

اما به نظر می‌رسد با افزایش طول عمر انسان، نرخ زاد و ولد افت می‌یابد. بهبود مراقبت‌های بهداشتی در چند دهه تازه و افزایش طول انسان جهت شده است که افراد در سنین بالاتری فرزند آوری کنند و تعداد فرزندانشان نیز کمتر از قبل باشد.

به این علت جمعیت جهان همانند قبل در حال رشد نیست و تعداد بسیاری از کشورهای ثروتمند همانند، کشورهای اروپایی، با افت نرخ تولد و افت جمعیت مواجه می باشند.

مردم ژاپن از بیشترین میانگین طول عمر نسبت به دیگر مردم جهان برخوردارند. میانگین امید به زندگی در این سرزمین ۸۴ سال و نرخ زاد و ولد نزدیک به یک است‌. بر پایه داده‌ها امید به زندگی ژاپنی‌ها در سال ۱۹۶۰ زیر ۷۰ سال و نرخ تولد بالاتر از دهه‌‌های تازه بوده است.

به این علت به شرطی که مردم فرزندان کمتری داشته باشند، احتمالا همه ما بتوانیم مقداری زیاد تر زندگی کنیم. تخمین زده می‌شود با افزایش امید به زندگی در بریتانیا، نزدیک به یک سوم مردم تا ۱۰۰ سال عمر می‌کنند.

این که آیا کیفیت زندگی در سنین بالا در کشورهایی که امید به زندگی در آن بالاتر است، مطلوب هست یا خیر، نوشته فرد دیگر است. مطالعاتی که در این کشورها انجام شده نتایج متغیری را در این‌باره نشان داده است.

در همین حال، شکاف بین امید به زندگی در کشورهای ثروتمندتر و فقیرتر، گمانه‌زنی‌ها در این‌باره را افزایش داده است که داروها و فناوری‌های افزایش‌دهنده زندگی دیرتر به کشورهای کمتر گسترش یافته می‌رسند.

امروزه مردم برخی از کشورهای آفریقایی به طور متوسط دو یا سه دهه قبل از ژاپنی‌ها می‌میرند. به این علت با دقت به نابرابری‌هایی که اکنون وجود دارد، آیا این اخلاقی است که افراد بیشتری در کشورهای ثروتمندتر زندگی کنند، جایی که آنها منبع های بیشتری مصرف می‌کنند؟

اگر قرار می بود در رابطه آن منصف باشیم، اولین مقصد ما باید افزایش امید به زندگی در آفریقا و بقیه قسمت‌های کمتر گسترش‌یافته جهان باشد و مطمعن حاصل کنیم که زندگی طویل‌تر برای همه در دسترس باشد.