این روزها افسار گسیختگی‌ بهای سکه و طلا و افزایش ۲۵ درصدی قابل پیش‌بینی قیمت ارز، یقیناً بیشتر از همه حقوق بگیران ثابت و کارمندان دولت را دلواپس کرده است که همین اغاز سال افزایش ۲۰ درصدی حقوقشان را پیش خور شده می‌بینند و آنها می‌همانند و بازاری که کاری به دغدغه‌های آنان و قوت خریدشان ندارد و بلافاصله خود را با تورّم هماهنگ می‌کند؛ کاری که در قوت حقوق بگیران نیست و فقطً سفره‌هایشان را کوچک‌تر می‌کند.

کاملاً پیداست و چندین دفعه هم به آن اشاره شده تا وقتی که اقتصاد توسط سیاست و خواست و اراده حاکمان و مقامات سیاسی به گروگان گرفته شود و به زبان ساده‌تر، با اقتصاد و فضای کسب و کار با سازوکار و علتعلمی برخاسته از دانش بشری حرکت نکنیم به نتیجه دلخواه نمی‌رسیم و راه خروج از بحران را در نخواهیم یافت.

حال متولیان دولت سیزدهم باید فهمیده باشند که برخلاف آنچه قبلاً گمان می‌کردند و برخلاف شعارهایی که فریاد می‌زدند و قولهایی که می‌دادند، در عرصه عمل با چه زمین سفت و سختی روبرو خواهد شد و شده‌اند که علتشده است در سی‌و دو ماهه نخست تصدی اداره دولت اکثر رکوردهای تورّمی را درنوردند؛ به نحوی که استمرار تورّم ۴۰ درصدی و بیشترین نرخ رشد بهای سکه و طلا در این بازه وقتی و بیشترین فاصله درآمد حداقل بگیران با خط فقر را به گفتن بیشترین رکوردها در همه دولت‌های قبل برجای گذارند و نسبت دادن همه این اتفاقات به تغیرات بیرونی و تحریم و جنگ غزه و حملات اسرائیل و… و دادن نشانی‌های غلط برای توجیه اشتباهات عملکردی و ناکارآمدی مدیریتی و فاصله گرفتن از دانش و علتو عقل و تدبیر در نظام تصمیم‌گیری، دردی از آنان دوا نخواهد کرد، درد مردم و ملک و ملت را نیز.