او افزود: متاسفانه آقایان به جای اجرای قانون و عمل به ماموریت های قانونی، مفسر قانون شده‌اند و به سود خود بندهای قانونی را تفسیر می‌کنند. ماده ۴۱ قانون کار و ماده ۹۶ قانون تامین اجتماعی، تکلیف افزایش مزد و مستمری را به قدر کافی، صریح و روشن گفتن کرده است اما آقایان با تفسیرهای به سود خود، می‌خواهند کارگران را در فقر مطلق نگه دارند.

به حرف های فرجی، هنگامی حتی نرخ تورم رسمی را قبول ندارند، چطور انتظار داشته باشیم سبد معیشت و افزایش هزینه‌های زندگی را به گفتن یک عنصر تصمیم‌ساز در دستمزد بپذیرند؟

این فعال صنفی بازنشستگان می‌گوید: هنگامی رقم حداقلی سبد معیشت خانوار، ۳۰ میلیون تومان است، چطور انتظار دارند کارگران و بازنشستگان با دستمزد ۱۰ یا ۱۱ میلیون تومانی از بعد هزینه‌های زندگی بربیایند؟

او اضافه کرد: با این راهی که در پیش گرفته‌اند، به نظر نمی‌رسد حداقل مستمری را زیاد تر از ۳۵ درصد مصوب شورایعالی کار افزایش دهند و در نتیجه حقوق بازنشستگان به ۱۱ میلیون تومان هم نخواهد رسید؛ این شرایط اصلاً پذیرفتنی نیست.