در اینجا پرسشی را نقل می‌کنیم: آیا درست است که حشرات کوچکی در مژه‌های ما زندگی می‌کنند؟ جواب علمی این است: تعداد بسیاری از حشرات ریز روی صورت مان از جمله در مژه‌های مان زندگی می‌کنند. انگل دمودکس نوعی کنه میکروسکوپی نیمه شفاف، ریز و سیگاری شکل با هشت پا می‌باشد که به طور طبیعی در فولیکول‌های مو و غدد چربی پوست انسان زندگی می‌کند. وجود تعداد مقداری از این انگل در پوست بی زیان و حتی سودمند است، چون از سلول‌های مرده پوست تغذیه می‌کند، اما افزایش بیشتر از حد جمعیت دمودکس می‌تواند تبدیل ابراز مشکلات پوستی همانند آکنه، روزاسه، خارش، قرمزی، و التهاب شود. آن‌ها می‌توانند بخزند، تغذیه کنند و تخم بگذارند و از آنجایی که زیاد کوچک می باشند چندین عدد از آن‌ها می‌تواند روی سر یک سوزن قرار گیرند و امکان پذیر هیچ زمان فهمید نباشیم که در آنجا قرار دارند.

“ملانی میسن” استادیار بالینی بینایی سنجی در دانشگاه برکلی کالیفرنیا می‌گوید:”من مدام به بیماران ام می‌گویم ما هیچ زمان تنها نیستیم”! هر اندازه نیز که دلواپس کننده به نظر برسد نباید زیاد ما را دلواپس کند. این کنه‌ها بخشی از میکروبیوم طبیعی پوست ما می باشند که شامل دیگر میکروارگانیسم‌ها نیز خواهد شد.

نتایج تحقیقات نشان خواهند داد که آن کنه‌ها طبق معمول توسط سیستم ایمنی ما کنترل خواهد شد، اما بعضی اوقات اوقات می‌توانند علائم دلواپس کننده‌ای همانند قرمزی، التهاب و سوزش و مشکلات بینایی را تشکیل کنند. با این وجود، کارشناسان می‌گویند هنگامی که مشکلاتی تشکیل می‌شود مایت‌ها یا هیره‌ها موجوداتی میکروسکوپی که از شاخه بندپایان و رده عنکبوتیان می باشند را می‌توان با درمان‌های ساده کنترل کرد. هیره‌ها به همراه کنه‌ها به زیررده کنه‌ها تعلق دارند. هیره‌ها از پرگونه‌ترین و موفق‌ترین بی مهرگان سیاره زمین می باشند.

کنه دمودکس زیاد تر در دوران کودکی فرد بر روی بدن او قرار می‌گیرد و عمدتا از طریق تماس پوست به پوست با دیگران منتقل می‌شود. شیوع آن‌ها می‌تواند با افزایش سن افزایش یابد و مطابق نتایج یک مطالعه تقریبا ۹۵ درصد از افراد تا سن ۷۲ سالگی دچار آلودگی از طریق آن خواهد شد. دو گونه مهم دموکس طبق معمول در انسان یافت خواهد شد: Demodex folliculorum که طبق معمول در فولیکول‌های مو از جمله در مژه‌ها زندگی می‌کند و Demodex brevis که طبق معمول در غدد چربی زندگی می‌کند و سلول‌های مرده پوست و سبوم یا ماده چریی و مومی شکلی که توسط غدد چربی در پوست انسان ترشح خواهد شد را می‌خورد.

آن‌ها  هم این چنین می‌توانند در دیگر نواحی صورت و به شکلی کم‌تر متداول در دیگر نقاط بدن همانند کشاله ران نیز دیده شوند. این کنه‌ها مشکلی تشکیل نمی‌کنند مگر آن که اعتدال بین آن‌ها و سیستم ایمنی بدن ما از بین برود و اغاز به تکثیر کنند و علتابراز علائم شوند.

برای مثال، تجمع بیشتر از حد آن‌ها در اطراف چشم‌ها علتابراز بلفاریت یا التهاب پلک‌ها به اختصاصی در لبه آن می‌شود یک بیماری چشمی که با قرمزی، خارش، التهاب و در موارد زیاد نادر و شدید یک بیماری التهابی قرنیه محیطی به نام کراتیت حاشیه‌ای اشکار می‌شود مرتبط است.

با این وجود، تا این مدت برای ما کاملا اشکار نیست که چه چیزی علتافزایش بیشتر از حد کنه‌ها در برخی افراد می‌شود و کدام یک در برتری قرار می‌گیرند: افزایش بیشتر از حد کنه‌ها یا بلفاریت. “ناتاشا هرز” چشم پزشک و سخنگوی آکادمی چشم پزشکی آمریکا می‌گوید:”تجمع بیشتر از حد آن در دیگر تکه‌های صورت با برخی از بیماری‌های پوستی رایج همانند روزاسه همراه است که جدی نیست، اما به طور بثورات قرمز طویل زمان روی پیشانی، گونه‌ها و بینی ظاهر می‌شود”.

افرادی که علائم مرتبط با چشم همانند قرمزی، سوزش، پوسته پوسته شدن و چسبیدن پلک یا مشکلات بینایی را دارند باید به چشم پزشک مراجعه کنند. افرادی که قرمزی صورت همراه با برجستگی‌های متورم و مملو از چرک و رگ‌های خونی کوچک قابل مشاهده نشانه‌های آشکار روزاسه را توانایی می‌کنند امکان پذیر بخواهند با یک متخصص پوست مشورت کنند.

درمان‌ها امکان پذیر شامل اسکراب صورت (لایه برداری پوست) و دستمال مرطوب حاوی غلظت کم روغن درخت چای (منفعت گیری از غلظت بالا پیشنهاد نمی‌شود، چون غلظت‌های بالا می‌توانند برای چشم زیان اور باشند)، منفعت گیری از قطره چشمی دارویی در صورت وجود جمعیت بیشتر از حد آن موجودات در اطراف چشم و حتی برخی از دارو‌های ضد انگلی و آنتی بیوتیک‌های خاص برای عفونت‌های صورت باشند. میسن می‌گوید:”مقصد ما این نیست که آن‌ها را به طور کامل ریشه کن کنیم. مقصد ما این است که آن‌ها را به جمعیتی برسانیم که برای بیماران خوب باشد. عملا غیرممکن است که آن‌ها را به طور کامل از بدن خود خارج کنید”.