اما کودک زیر شش سال، امکان پذیر به شکلی متفاوت افترا بگوید، برای مثالً هنگامی از او خواسته می شود اتاقش را مرتب کند، همه اسباب‌بازی‌هایش را زیر تخت بگذارد. کودک بعد از رسیدن به سن آموزش ابتدایی، امکان پذیر عمدا افترا بگوید تا فضایی از آزادی و حریم خصوصی برای خود تشکیل کند.

چرا بچه‌ها افترا می‌گویند؟

برای از بین بردن این مشکل، والدین باید سن کودک، شرایط و دلایل دروغگویی و دفعات تکرار این حرکت را در نظر بگیرند. به گفتن مثال، تعداد بسیاری از کودکان زیر ۶ سال نمی توانند به وضوح بین خیال و حقیقت اختلاف قائل شوند و افترا‌های آنها امکان پذیر به سادگی گفتن تخیل‌شان باشد. با این حال، بر پایه گزارشی که توسط وب سایت «فیری ویل فمیلی» انتشار شده، یک کودک ۴ ساله کاملاً قادر است عمداً افترا بگوید تا دچار مشکل نشود یا چیزی را که می‌خواهد به دست آورد.

در این گزارش به برخی از دلایل رایج دروغگویی در بین کودکان سنین مدرسه اشاره شده است که عبارت هستند از:

– پرداختن به بازی‌های تخیلی.

– هراس از مجازات.

– لاف زدن در روبه رو دوستان یا همکلاسی‌ها برای ترقی جایگاه خود و تحت‌تاثییر قرار دادن آنها.

– اجتناب از اجرای کارهایی که نمی خواهند انجام بدهند، همانند جمع کردن اسباب‌بازی‌ها یا مرتب کردن اتاق خود.

– میل به نومید نکردن والدین در وقتی که توقعات‌شان زیاد بالا است.

– حس نارضایتی از چیزی در زندگی خود.

– تلاش برای جلب دقت.

چطور فهمید می‌شوید که فرزندتان افترا می‌گوید؟

اکثر کودکان در یک مقطع وقتی افترا می‌گویند، و بعضی اوقات اوقات به سختی می‌توان فهمید که آنها افترا می‌گویند، اما وب سایت «پرنتس ارکال» برخی از علائمی را که مشخص می کند کودک افترا می‌گوید، بازدید کرده است:

– اجتناب یا تحول نوشته او مباحثه: اگر فرزندتان در آخر مکالمه درمورد موضوعی خاص حس اسایش کرد.

– خودداری از تماس چشمی: طبق معمولً کودکان بزرگتر زمان افترا گفتن از نگاه کردن یا تماس چشمی با والدین اجتناب می‌کنند.

– جابجایی نقطه اتکای خود از یک پا به پای دیگر در میانه سخن بگویید کردن با والدین: این امکان پذیر نشانه‌ای از ناخرسندی او باشد و چه بسا روایت واقعی را نگوید.

– حرکات فیزیکی: ابراز عکس العمل‌های دفاعی همانند حرکات دست، لمس صورت یا بینی یا خاراندن گوش که همه انها علامت‌های پنهانی است که نشان‌دهنده افترا گفتن می باشند.

– توضیح جزئیات: هنگامی فرزندتان در رابطه چیزی بیشتر از حد معمول به شما اطلاعات می‌دهد.

– تأخیر در اراعه جواب: تکرار سوال، قبل از جواب دادن یا تأخیر در اراعه جواب امکان پذیر به این معنی باشد که کودک تلاش می‌کند مقداری زمان بخرد تا به جواب مناسبی برسد که امکان پذیر حقیقت را منعکس نکند.

– روایت متناقض: هنگامی روایت فرزندتان از یک داستان، متناقض به نظر می‌رسد و پیوندهای گمشده‌ای دارد، امکان پذیر نشانه‌ای از افترا باشد.

– تحول در نحوه سخن بگویید کردن: بعضی اوقات اوقات، هنگامی کودک با صدای آهسته یا بلند سخن بگویید می‌کند، امکان پذیر به این معنی باشد که او تلاش دارد افترا بگوید.

– عبارات قانع کننده: تلاش برای افترا گفتن می‌تواند به حس هراس، خرسندی، خشمگینی یا درد منجر شود.

– فاصله خود را نگه داری می‌کند: اگر کودک فاصله‌اش را با والدین نگه داری می‌کند یا کتاب یا بالشی به گفتن مانع عمدا به سینه‌اش چسبانده، به گمان زیادً این یک سرنخ غیرکلامی دیگر است که شک‌ برانگیز است.

هنگامی فرزندتان افترا می‌گوید چه باید کرد؟

برای جواب به این سوال، «کریستینا سوخوتسکی» پروفسور روانشناسی آلمان گفت که والدین باید از تنبیه شدید کودک برای افترا گفتن خودداری کنند، چون زیاد تر نتیجه عکس می‌دهد.

او گفت که نتایج یک مطالعه کانادایی که اخیراً انجام شده، مشخص می کند کودکانی که زیاد تر برای رفتارشان تنبیه خواهد شد، زیاد تر و قانع‌کننده‌تر از کودکانی که برای افترا گفتن مجازات نمی‌شوند، افترا می‌گویند.

سوخوتسکی تنبیه شدید را پیشنهاد نمی‌کند، بلکه اصرار می‌کند که والدین باید به وضوح با کودک در رابطه افترا گفتن سخن بگویید کنند و به او اصرار کنند که این حرکت نادرست و غیرقابل‌قبول است. آنها باید در جست‌وجوی علت واقعی که کودک را وادار به افترا گفتن کرده است، همانند هراس از تنبیه باشند. علاوه برآن، موارد زیر را در نظر بگیرند:

– دادن مطمعن به نفس دادن به کودک و تشویق او به گفتن حقیقت بدون دقت به موقعیتی که در آن قرار دارد. در عین حال زمان گفتن حقیقت، او را ستایش کرده و پاداش بدهند.

– از طریق داستان‌هایی که تأثیر مثبت صداقت را مشخص می کند و نه پیامدهای منفی دروغگویی، کودک را تشویق کنید که صادق باشد.

– این چنین مهم است که والدین با افترا نگفتن روبه رو کودک، برای او الگو باشند.