سرمقاله

در صورتی می‌توان مشکل مسکن را از زمین‌های اطراف فراهم کرد که بافت‌های فرسوده را به جای این که تجمیع خانه‌ای کنیم تجمیع کوچه‌ها را داشته باشیم و کوچه‌ها را تبدیل به شهرک کنیم. دولت چهاردهم باید در ادامه کوششها، بر الگوهای معماری ایرانی_اسلامی اصرار داشته باشد. باید ناظر یک سبک تازه از شهرسازی و معماری در ایران باشیم و یک نگاه تمدنی را در او گفت و گو گسترش افقی شهرها جستوجو کنیم.
مانع ها بسیاری در راه تامین زمین وجود داشته است. این مانع ها به این نوشته برمی‌گردد که نگاهی در سرزمین حداکثر منفعت گیری از زمین و گسترش عمودی به جای گسترش افقی را نظر می‌کند، در اغاز در بدنه خود دولت مخالفت‌هایی وجود داشت و مقاومت‌های بسیاری می‌شد. اما پیگیری‌هایی که وزیر راه و شخص رئیس‌جمهور فقید داشتند این نوشته کاملاً شکسته شد و این ذهنیت‌ها عوض شد و الان به نظر می‌رسد که کار برای ادامه و ساخت پروژه‌های تازه آماده شده است. طی یک ‌سال تازه نوسازی بافت‌های فرسوده شتاب خوبی داشته است؛ به ‌طوری که در کلان‌شهرها ناظر رشد ۱۰۰ درصدی صدور پروانه بوده‌ایم.
یقیناً در پیشرفت نوسازی بافت‌های فرسوده بسته ۱۹‌بندی تشویقی موثر می بود. مقدار وامی که برای نوسازی بافت‌های فرسوده در نظر گرفتند کافی نیست. مبلغ این وام هزینه‌ها را به طور کامل پوشش نمی‌دهد و باید تحکیم شود، اما انگیزه خوبی می بود تا مردم دست به نوسازی بناهای ناپایدار بزنند. از طرفی اراعه و ساخت مسکن به‌تنهایی مشکل قیمت را حل نخواهد کرد و تا وقتی که به تقاضاهای تشنه سوداگرانه‌ای که در حوزه‌هایی همانند مسکن، ماشین غیره وجود دارد، راهکاری برای آن اندیشه نشود، اگر میلیون‌ها مسکن و ماشین هم ساخته شود به دست مصرف‌کننده واقعی نخواهد رسید.
نرخ مالیات بر خانه‌های خالی هم باید به‌شدت بالا باشد تا حتی اگر درصد مقداری از خانه‌های خالی شناسایی شدند بتواند تاثییر روانی در بازار مسکن داشته باشد. این نرخ آن‌قدر پایین است که برای خانه ه‌ای که مفاصاحساب از طریق مالیات صادر شده است، اگر همه این مالیات‌ها نیز وصول شود هیچ انگیزه‌ای برای اراعه املاک وجود نخواهد داشت.