او گفت و گو‌های بسیاری حوالی سنگ کیهانی که دایناسورها را از بین برد، وجود دارد. دانشمندان دهه‌ها برای یافتن منشأ این سنگ تلاش کردند. اخیراً پژوهش جدیدی برخی داده‌های مهم و دور از دسترس را درمورد منشأ این سیارک برملا کرده است. در واقع، دانشمندان بر این باورند که آن سیارک ورای سیاره مشتری شکل گرفته می بود.

به‌ گزارش Phys، پژوهشگرانی که یافته‌هایشان پنجشنبه در مجله ساینس انتشار شد اعتقاد دارند عامل آخرالزمانی که ۶۶ میلیون سال پیش به سطح زمین برخورد کرد و علتانقراض گونه‌های گوناگون دایناسورها شد، فراتر از مدار سیاره مشتری شکل گرفته می بود.

بینش تازه درمورد سیارکی که در چیکسالوب، شبه‌جزیره یوکاتان امروزی مکزیک، فرود آمد، می‌تواند فهمیدن اجرام آسمانی را که به سیاره ما برخورد کرده‌اند، بهبود ببخشد.

ماریو فیشر-گود، نویسنده مهم این مقاله و ژئوشیمیدان دانشگاه کلن، به خبرگزاری فرانسه او گفت:«اکنون، با این اطلاعات می‌توانیم بگوییم این سیارک در اصل ورای مدار سیاره مشتری شکل گرفته است.»

باتوجه‌به این که این سیارک‌ها به‌ندرت با زمین برخورد می‌کنند، اثرشان سپس از برخورد قابل‌دقت است. یکی از فرضیه‌‌ها این است که این سیارک عامل ورود آب به زمین بوده است. فیشر-گود می‌گوید:«این چنین اطلاعاتی امکان پذیر در برسی تهدیدات آینده یا تعیین چگونگی ورود آب به این سیاره سودمند باشد.»

دکتر فیشر-گود و همکارانش مثالهایی از محل برخورد این سیارک و ۵ دهانه برخوردی دیگر در سراسر اروپا را اندازه‌گیری کردند. این دهانه‌ها در تاثییر برخورد ۵ سیارک دیگر بین ۳۷ تا ۴۷۰ میلیون سال پیش به وجود آمده بودند.

محققان ایزوتوپ‌های عنصر روتنیم را اندازه‌گیری کردند که وجودشان در سیارک‌ها غیرمعمول نیست اما در زمین زیاد نادر است. با بازدید ذخایر آن در لایه‌های زمین‌شناسی بسیاری که باقی مانده برخورد در دهانه چیکسالوب را نشان خواهند داد، می‌توان یقین شد که این روتنیم که بازدید شده است، «۱۰۰ درصد از این سیارک» آمده است. آن‌ها فهمید شدند سیارک نابودگر دایناسورها سیارک نوع C بوده که آن‌سوی مشتری شکل گرفته بوده.

رسوبات باقی مانده سیارک محدوده فراتر سیاره مشتری

فیشر-گود توضیح می‌دهد: «آزمایشگاه ما در کلن یکی از معدود آزمایشگاه‌هایی است که می‌تواند این اندازه‌گیری‌ها را انجام دهد.»

این اولین‌ بار می بود که این چنین تکنیک‌هایی روی لایه‌های به‌جامانده از سیارک‌ منفعت گیری می‌شد.

علاوه‌براین، پژوهش این ایده را رد می‌کند که این سیارک دنباله‌دار بوده باشد. این چنین فرضیه‌ای در پژوهشی زیاد پرسروصدا در سال ۲۰۲۱ بر پایه همانند‌سازی‌های آماری نقل شده می بود.

اکنون آنالیز مثالها مشخص می کند این جرم آسمانی از نظر ترکیب با زیرمجموعه‌ای از شهاب‌سنگ‌ها که گمان می‌رود در قبل دنباله‌دار بوده‌اند، زیاد متفاوت است؛ به این علت فیشر-گود می‌گوید «دور از انتظار» است سیارک موردبحث دنباله‌دار بوده باشد.

گمان پیدایش آب در زمین در تاثییر برخورد سیارک‌‌ها

این ژئوشیمی‌دان درنهایت او گفت اراعه تعریفی دقیق‌تر از ماهیت سیارک‌هایی که نزدیک به ۴.۵ میلیارد سال پیش به زمین برخورد کرده‌اند، می‌تواند به حل معمای منشأ آب در سیاره ما پشتیبانی کند.

دانشمندان بر این باورند که امکان پذیر آب را سیارک‌ها به زمین آورده باشند؛ همانند آنچه ۶۶ میلیون سال پیش به زمین برخورد کرد، حتی اگر تعدادشان کمتر از انتظار بوده باشد.

فیشر-گود معتقد است مطالعه سیارک‌های قبل به بشریت اجازه می‌دهد برای حوادث این‌چنینی در آینده آماده شوند.