سرمقاله

بزرگترین مشکل اقتصاد ما این است که قسمت غیرمولد بر قسمت مولد تسلط اشکار کرده و حجم قسمت غیر مولد زیاد بزرگ شده و در برابر قسمت مولد تا بحال مرتباً سرکوب شده است.
دیگر مشکل این است که بازار بانکی را به حال خود رها کرده‌ایم. بانک‌ها در بازار بانکی خود نرخ تعیین می‌کنند و هزینه زمان پول تعیین می‌کنند و این شبه ربا است. از مصادیق رهاشدگی بازار بانکی آن است که خلق اعتبار می‌کند. بانک خصوصی راه اندازی دادیم، بانک‌ها از منبع های دولتی بانک مرکزی و هم از همدیگر اضافه برداشت دارند. خلق اعتبار از سوی بانک‌ها از دیگر پیشران‌های تورم است که الزام دارد مهار شود. آزادسازی نرخ ارز از دیگر پیشران‌های حاضر می‌باشد. نباید نرخ‌گذاری ارزی به دست قسمت غیرمولد باشد. این در حالی است که مهار تورم و رشد تشکیل عملا تبدیل رفاه زیاد تر و بزرگ شدن سفره مردم می‌شود. با توقف تورم ناظر رفاه زیاد تر خانوار‌های ایرانی خواهیم می بود. به نظر می‌رسد دولت با اعمال سیاست‌گذاری‌های درست می‌تواند نرخ تورم را افت دهد.
الزام دارد تا مقصد‌‌گذاری و راهبردمان، افت نرخ تورم باشد. سیاست‌های مقطعی هرچند اثرگذار است و بیانگر کارکرد مثبت دولت طی چندسال تازه می‌باشد اما‌کافی نیست.
اخذ مالیات از فعالیت‌های غیر مولد و قرار دادن مالیات و جرایم مالی سنگین برای افرادی که ارز در منازل خود نگهداری می‌کنند همه و همه تبدیل افت و مهار نرخ تورم می‌شود. دولت باید به هیچ فردی اجازه ندهد با دلار مبادله کند و همه فعالین اقتصادی باید حساب ارزی داشته باشند و دارندگان ارز نیز ارز‌های خود را به دولت بدهند و در عوض آن حواله ارزی دریافت کنند، ضمن این که پیمان‌سپاری ارزی نیز باید اجباری شود و هیچ صادرکننده حق نداشته باشد که به اختیار خود کاری در این عرصه با ارز آن هم ارز آزاد انجام دهد.