به گزارش ایسنا، افزایش سن دو روال متضاد در خطر ابتلا به سرطان را به همراه دارد. اول، این خطر در دهه ۶۰ و ۷۰ زندگی ما افزایش می‌یابد، چون دهه‌ها جهش ژنتیکی در بدن ما تشکیل و جمع شده است. اما بعد از گذشت نزدیک به ۸۰ سال از عمر انسان، این خطر مجدد افت می‌یابد و اکنون یک مطالعه تازه می‌تواند علت مهم آن را توضیح دهد.

به نقل از اس‌ای، یک گروه بین‌المللی از دانشمندان پشت این مطالعه، سرطان ریه را در موش‌ها تجزیه و تحلیل کردند و حرکت سلول‌های بنیادی آلوئولار نوع ۲(AT۲) را ردیابی کردند. این سلول‌ها برای بازسازی ریه زیاد مهم می باشند و این چنین محل اغاز تعداد بسیاری از سرطان‌های ریه می باشند.

آنچه ظاهر شد سطوح بالاتر پروتئینی به نام NUPR۱ در موش‌های مسن‌تر می بود. این پروتئین علتمی‌شود سلول‌ها طوری عمل کنند که گویی دچار افتآهن می باشند که به نوبه خود شدت بازسازی آنها را محدود می‌کند و محدودیت‌هایی برای رشد سالم و تومورهای سرطانی تشکیل می‌کند.

شوکیان ژوانگ(Xueqian Zhuang) زیست‌شناس سرطان از مرکز سرطان MSK در نیویورک می‌گوید: سلول‌های پیر در واقع آهن بیشتری دارند، اما به دلایلی که ما تا این مدت به طور کامل نمی‌دانیم، کارکرد آنها همانند وقتی است که آهن کافی ندارند و با افتآهن روبه رو می باشند.

او گفت: سلول‌های پیر ظرفیت خود را برای احیا و در نتیجه برای رشدی که در سرطان اتفاق می‌افتد، از دست خواهند داد.

اشکار شد که فرآیندهای شبیهی در سلول‌های انسانی نیز اتفاق می‌افتد. پروتئین NUPR۱ زیاد تر تبدیل افت مقدار آهن حاضر در سلول‌ها می‌شود. هنگامی که NUPR۱ به طور مصنوعی افت یافت یا آهن به طور مصنوعی افزایش یافت، قابلیت‌های رشد سلولی مجدد تحکیم شد.

این کار به طور بالقوه راهی به محققان می‌دهد تا درمان‌هایی را که متابولیسم آهن را مقصد قرار خواهند داد، به اختصاصی در افراد مسن‌تر بازدید کنند. به گفتن مثال احتمالا بتواند ظرفیت ریه را در افرادی که اثرات طویل زمان ناشی از کووید-۱۹ را توانایی می‌کنند، بازیابی کند.

این یافته‌ها این چنین پیامدهایی برای درمان سرطان بر پایه نوعی مرگ سلولی به نام فروپتوز که توسط آهن تشکیل می‌شود، دارد. محققان دریافتند که این مرگ سلولی در سلول‌های مسن‌تر به علت افتعملکردی آهن کمتر رایج است.

این احتمالا این چنین علتمی‌شود که آنها نسبت به درمان‌های سرطان مبتنی بر فروپتوز که در حال گسترش می باشند، مقاوم‌تر شوند. به این علت هرچه بتوان درمان فروپتوز را سریعتر امتحان کرد، به گمان زیادً بهتر عمل می‌کند.

توماس تاملا(Tuomas Tammela) زیست‌شناس سرطان از MSK می‌گوید: آنچه داده‌های ما در عرصه پیشگیری از سرطان مشخص می کند این است که رویدادهایی که در جوانی رخ خواهند داد، به گمان زیادً زیاد خطرناک‌تر از رویدادهایی می باشند که بعداً رخ خواهند داد. به این علت جلوگیری از سیگار کشیدن، برنزه کردن بدن یا دیگر راه حلهای قرار گرفتن در معرض اشعه‌های سرطان‌زای آشکار در جوانان به گمان زیادً مهم‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کردیم.

در اینجا چیزهای بیشتری در رابطه اثرات NUPR۱ و نحوه ربط آن با کارکرد سلول‌های بنیادی، هم از نظر بازسازی سالم و هم از لحاظ رشد سرطانی وجود دارد، اما اینها یافته‌های مهمی برای مبارزه با سرطان در هر مرحله از زندگی می باشند.

همانند همیشه در رابطه درمان‌های سرطان، عوامل بسیاری باید در نظر گرفته شوند. برای مثال نوع و مرحله سرطان، دیگر شرایط پزشکی که امکان پذیر دچار باشند و همانطور که این مطالعه تازه مشخص می کند، سن فرد. هرچه بتوانیم این درمان‌ها را شخصی‌تر کنیم، می‌توانند مؤثرتر باشند.

ژوانگ می‌گوید: تا این مدت چیزهای ناشناخته بسیاری وجود دارد که چطور پیری واقعاً زیست‌شناسی سرطان را تحول می‌دهد.

این پژوهش در مجله Nature انتشار شده است.