نوشته مالیات همیشه موضوعی او گفت و گو‌برانگیز است؛ در سال‌های تازه، سهم مزدبگیران از درآمدهای مالیاتی دولت، هنگفت و طبق معمولً بالای ۵۰ درصد بوده است؛ این در حالیست که در این اوضاع ناگوار اقتصادی، هم چنان دلّالان، نجومی‌بگیران و صاحبان املاک و مستغلاتِ چند صد میلیاردی از پرداخت مالیات فرار می‌کنند.

بر پایه مندرجات لایحه بودجه، مجموع درآمدهای مالیاتی سال آینده‌ی دولت به ۱۹۶۴ هزار میلیارد تومان می‌رسد که نسبت به سال قبل، ۴۴ درصد افزایش داشته است در حالیکه در سال ۱۴۰۴، رشد تشکیل ناخالص داخلی ۳۵ درصد برآورد می‌شود (هرچند امید چندانی به تحقق این رقم نیست). به این علت روی کاغذ سهم مالیات‌ها از اقتصاد افزایش اشکار کرده است. از کل مالیات‌ها، ۱۷۰۰ هزار میلیارد تومان مربوط به مجموع مالیات‌های مستقیم و مالیات بر کالاها و خدمات و ۲۶۴ هزار میلیارد تومان مربوط به مالیات بر واردات است.

اما مزدبگیران بازهم زیر تیغ مالیاتی دولت قرار دارند؛ به نظر می‌رسد که بازهم قرار است مزد و حقوق‌بگیران، پرداختِ قسمت بزرگی از ۱۷۰۰ هزار میلیارد تومان مالیات سال آینده را برعهده بگیرند؛ حتی مزدبگیرانی که زیر خط فقر می باشند.

جزئیات مالیات بر حقوق سال آینده

عصر دوشنبه، ۱۶ آذرماه، با تصویب نمایندگان مجلس شورا، سقف معافیت حقوق کارکنان، اعم از شاغلان دولت و قسمت خصوصی در سال آینده، ۲۴ میلیون تومان تعیین شد. در روزهای ابتدای آذرماه، «رحیم زارع» سخنگوی کمیسیون تلفیق لایحه بودجه سال ۱۴۰۴ در تشریح آخرین مصوبات این کمیسیون او گفت: کمیسیون مصوب کرد که درآمد ماهانه تا سقف ۲۴ میلیون تومان معاف از مالیات باشد.

او گفت: این چنین کمیسیون مصوب کرد که نرخ مالیات بر مجموع درآمد ماهیانه به این صورت تعیین شود: برای درآمدهای بین ۲۴ تا ۳۰ میلیون تومان، مالیات ۱۰ درصد، بین ۳۰ تا ۳۸ میلیون تومان ۱۵ درصد، مابه‌التفاوت درآمد ماهانه بین ۳۸ تا ۵۰ میلیون تومان، ۲۰ درصد مالیات، مابه‌التفاوت ۵۰ تا ۶۶ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان، ۲۵ درصد مالیات و برای درآمدهای بالاتر از ۶۶ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان، ۳۰ درصد مالیات اخذ شود.

مالیات با درآمدی ۰.۶ خط فقر

به این ترتیب، هر مزدبگیری که سال آینده زیاد تر از ۲۴ میلیون درآمد ماهانه دارد باید به طور پلکانی به دولت مالیات بپردازد؛ همین امروز خط فقر با در نظر گرفتن حداقلی‌ترین محاسبات، نزدیک به ۴۰ میلیون تومان است و با دقت به گذر نرخ دلار از مرز ۸۰ میلیون تومان، این نرخ در سال آینده حداقل ۱۵ تا ۲۰ درصد افزایش خواهد یافت.

 به این علت حتی اگر ۴۰ میلیون تومان را ملاک قیاس قرار دهیم، نتیجه می‌گیریم سال آینده مزدبگیرانی که مقداری زیاد تر از نصف خط فقر (دقیقاً ۰.۶ این شاخص) درآمد دارند، باید مالیات بپردازند و این در حالیست که یک نماینده مجلس، حبیب قاسمی نماینده شهرضا دهاقان در میانه آذر در دفاع از سقف ۲۴ میلیون تومانی معافیت بر مالیات، اظهار داشته است: «در بودجه ۱۴۰۴ به قضیه حمایتاز اقشار کم‌درآمد و با درآمد پایین‌تر از ۲۴ میلیون تومانی دقت اختصاصی‌ای شده است و در حالی که حداقل حقوق نزدیک به ۱۳ میلیون تومان است؛ معافیت پرداخت مالیات حقوق تا سقف ۲۴ میلیون تومان در ماه درنظر گرفته شده است».

واقعاً چرا این نماینده مجلس سقف معافیت مالیاتی را با حداقل حقوق سنجیده است، معیار، خط فقر است؛ «نادر مرادی» فعال کارگری با گفتن این جمله اضافه کرد: سقف معافیت مالیات بر حقوق باید مشابه با خط فقر باشد؛ مزدبگیران زیر خط فقر یا حتی آن‌هایی که در نزدیک به خط فقر حقوق می‌گیرند، باید از پرداخت مالیات معاف باشند؛ چطور از سقف معافیتی دفاع می‌شود که فقط مقداری زیاد تر از نصف خط فقر است!

به حرف های این فعال کارگری، قسمت اعظم مالیات‌های دولت از جیب خالی مزدبگیران تامین می‌شود، حتی بازنشستگان در این سهم بزرگ شریک می باشند. او اضافه می‌کند: مالیات بر حقوق به اضافه‌ی ده درصد مالیات بر قیمت افزوده که به همه کالاها و خدمات تعلق می‌گیرد، کمر مزدبگیران به خصوص کارگران با مزد ثابت را شکسته است.

معافیت‌هایی که اجرا نمی‌شود!

مالیات بر قیمت افزوده تقریباً به همه چیز تعلق می‌گیرد حتی اگر یک وعده غذا در رستوران بخوری باید ده درصد هزینه‌ی زیاد تر بابت مالیات بپردازی؛ مالیات بر حقوق نیز برای همه مزدبگیران شاغلی که بیشتر از ۲۴ میلیون تومان حقوق دارند تعلق می‌گیرد؛ امسال این سقف فقط ۱۲ میلیون تومان بوده است و همه‌ی این بار کمرشکن در حالی تحمیل شده است که تا این مدت سازمان امور مالیاتی (بخوانید دولت) راضی نشده است حکم صریحِ دادنامه‌های مکرر دیوان عدل مبنی بر معافیت مالیاتیِ مزایای رفاهی و انگیزشی مزدبگیران را اجرایی کند؛ تا این مدت از مزایایی که کارگر بابت شب‌کاری، اضافه‌کار، حق اولاد و پاداش تشکیل با هزار جان‌کندن به دست می‌آورد، مالیات اخذ می‌شود!

پاداش تشکیل و شب‌کاری کارگران از مالیات معاف نیست، اما هم چنان می شنویم نهادها و بنیادهایی از پرداخت مالیات یا همان سهم بیت‌المال معاف می باشند؛ سیاهه‌ی معاف از مالیات‌ها طویل‌ست اما سازمان امور مالیاتی راضی نمی‌شود سامانه مالیاتی خود را اصلاح کند تا مزایای رفاهی کارگر که با آن هیچ زمان به رفاه نمی‌رسد، از شمول مالیات خارج شود؛ اینجا یک بام است اما چند هوا روی آن پرسه می‌زند!