با افزایش سن، سلول‌ها و بافت‌های گوناگون صدمه می‌یابند. در حالی که این یک فرآیند طبیعی است، به این معنی است که سن زیستی ما می‌تواند با سن تقویمی ما متفاوت باشد. فهمیدن تغییرات سلولی همراه با پیری زیستی، ما را یک قدم به افت یا مدیریت روال پیری نزدیک‌تر می‌کند.

به نقل از نیواطلس، در یک مطالعه تازه در رابطه پیری مغز، دانشمندان موسسه آلن برای علوم مغز در سیاتل انواع سلول‌های خاصی را شناسایی کردند که با افزایش سن تحول می‌کنند و این چنین یک «نقطه اختصاصی» را کشف کردند که تعداد بسیاری از این تغییرات در آن رخ می‌دهد.

کلی جین(Kelly Jin)، دانشمند مؤسسه آلن و نویسنده مهم این مطالعه می‌گوید: فرضیه ما این است که این نوع سلول‌ها در یکپارچه‌سازی سیگنال‌های محیط ما یا چیزهایی که مصرف می‌کنیم کارایی کمتری دارند و از دست دادن کارایی آنها به نحوی به پیری در بقیه بدن پشتیبانی می‌کند. من فکر می‌کنم که این زیاد شگفت‌انگیز است، و فکر می‌کنم قابل دقت است که می‌توانیم آن تغییرات زیاد خاص را اشکار کنیم.

جین و همکارانش از توالی‌یابی آران‌ای تک سلولی پیشرفته و ابزارهای پیشرفته نقشه‌برداری مغز که از طریق ابتکار مغز مؤسسه ملی بهداشت(NIH) گسترش یافته می بود، برای نقشه‌برداری تقریبا ۱.۲ میلیون سلول مغزی منفرد از موش‌های جوان و مسن از هر دو جنس منفعت گیری کردند. موش‌های «پیر» ۱۸ ماهه بودند که در انسان‌ها معادل اواسط دهه ۵۰ تا اواخر دهه ۶۰ زندگی است. مغز موش به علت شباهت آن به مغز انسان در ساختار، کارکرد، ژن‌ها و تنوع سلولی انتخاب شد.

محققان سلول‌ها را در ۱۶ ناحیه گسترده مغز که نزدیک به ۳۵ درصد از حجم کل مغز موش را در بر می‌گیرد، و به بیماری‌های مرتبط با افزایش سن حساس است، ترسیم کردند. رویکرد آنها به محققان اجازه داد تا رونویسی منحصر به فرد سلول‌ها را شناسایی کرده و آنها را برای تغییرات مربوط به سن در گفتن ژن بازدید کنند.

دکتر جان نگای(John Ngai)، می‌گوید: سال‌ها، دانشمندان اثرات پیری را بر روی مغز مطالعه کردند. اکنون، با ابزارهای نقشه‌برداری نوآورانه، محققان می‌توانند نحوه تاثییر پیری بر کل مغز را بازدید کنند. این مطالعه مشخص می کند که بازدید زیاد تر مغز در سطح جهانی می‌تواند فهمیدن تازه‌ای در رابطه چگونگی پیری مغز و این که چطور بیماری‌های عصبی امکان پذیر فعالیت طبیعی پیری را مختل کنند، به دانشمندان اراعه دهد.

محققان دریافتند که زیاد تر سلول‌های گلیال که دسته‌ای از سلول‌ها بودند که از نورون‌های مغز حمایتو محافظت می‌کنند، تغییرات قابل توجهی مرتبط با افزایش سن را در گفتن ژن نشان دادند. سلول‌های مرتبط با سیستم ایمنی و سلول‌های گلیال تخصصی به نام‌های تانیسیت و سلول‌های اپاندیمال به شدت تحت تأثیر قرار گرفتند. تانیسیت‌ها در هیپوتالاموس یافت خواهد شد.

آنها زیاد منحصر به فرد می باشند و به گفتن مانع ها ساختاری و عملکردی بین مغز و مایع مغزی نخاعی(CSF) عمل می‌کنند. سلول‌های اپاندیمال طناب نخاعی و بطن‌های مغز را می‌پوشانند.

به طور خاص، محققان افزایش گفتن ژن‌های التهابی و جواب ایمنی در این سلول‌ها و افت گفتن ژن‌های مربوط به سیگنال‌دهی و ساختار نورون را مشاهده کردند. با اهمیت ترین تغییرات در سلول‌های نزدیک بطن سوم هیپوتالاموس(V۳) می بود که برای تنظیم فرآیندهای فیزیولوژیکی و رفتاری حیاتی از جمله دما، گرسنگی و سیری، تشنگی و اعتدال مایعات، چرخه‌های خواب و بیداری و ریتم‌های شبانه‌روزی حیاتی است.

محققان امیدوارند که یافته‌های آنها تبدیل تحقیقات زیاد تر در رابطه این نقطه اختصاصی تازه کشف شده و به طور بالقوه، گسترش درمان‌هایی شود که پیری مغز را کُند یا مدیریت می‌کند و از بیماری‌های عصبی جلوگیری می‌کند.

پیری با اهمیت ترین عامل خطر برای بیماری آلزایمر و تعداد بسیاری دیگر از اختلالات مخرب مغزی است. این نتایج نقشه زیاد دقیقی را اراعه می‌کند که سلول‌های مغز امکان پذیر زیاد تر تحت تاثییر پیری قرار گیرند.

این نقشه تازه امکان پذیر اساسا نحوه فکر دانشمندان را در رابطه چگونگی تاثییر پیری بر مغز تحول دهد و این چنین راهنمایی برای گسترش درمان‌های تازه برای بیماری‌های مغزی مرتبط با پیری اراعه دهد.