اخیراً مقاله‌ای انتشار شده که مشخص می کند یک پزشک که در حال جراحی روی یک بیمار مبتلا به سرطان بوده، به طور اتفاقی بیماری را به خود منتقل کرده است، اتفاقی که به نظر می‌رسد یک مورد بی‌نظیر باشد.

بر پایه یک مقاله که در The New England Journal of Medicine انتشار شده است، یک پزشک که در حال جراحی روی یک بیمار مبتلا به سرطان بوده، به طور اتفاقی بیماری را به خود منتقل کرده است؛ اتفاقی که به نظر می‌رسد یک مورد بی‌نظیر باشد.

ماجرا این است که مردی ۳۲ ساله از آلمان با نوع نادری از سرطان تشخیص داده شده می بود و در حال انجام جراحی برای برداشتن توموری از شکم خود می بود. در میانه جراحی، پزشک جراح به طور اتفاقی دست خود را برید، پنج ماه سپس، جراح ۵۳ ساله فهمید شد که برآمدگی کوچکی در محلی که چند ماه پیش دستش را بریده می بود، تشکیل شده و به پزشک مراجعه کرد.

این برآمدگی، تومور بدخیم از آب درآمد و آزمایش‌ها نشان داد که از نظر ژنتیکی شبیه سرطان بیمار قبلی او بوده است.

این کار جهت شد تیم پزشکی که جراح را درمان می‌کرد، نتیجه بگیرد که او سرطان را از طریق ورود سلول‌های توموری به زخم دستش گرفته است.

نویسندگان گزارش موردی این حالت را غیرمعمول دانستند، چون در پیوندهای معمول، بدن یک عکس العمل ایمنی مشخص می کند و هرگونه بافت خارجی را رد می‌کند و آنها انتظار داشتند که همین عکس العمل در رابطه پزشک نیز رخ دهد.

با این حال، با دقت به رشد و گسترش تومور، این نوشته مشخص می کند که بدن جراح یک “عکس العمل ایمنی بی فایده علیه تومور” داشته است.

نویسندگان گزارش موردی گفتن کردند که به گمان زیادً بدن پزشک عکس العمل مناسبی به سلول‌های توموری که از بدن بیمار به زخم دستش منتقل شده می بود، نشان نداده است.

بر پایه گزارش دیلی میل، این گزارش اولین بار در سال ۱۹۹۶ انتشار شد اما اکنون با دقت به علاقه مجدد، مجدد مورد دقت قرار گرفته است.

نویسندگان گمان می‌زنند که تومور از طریق چندین مکانیزم از تخریب ایمنی فرار کرده باشد، از جمله تغییرات در مولکول‌های حاضر در سلول‌ها و ناکامی بدن جراح در شناسایی و دعوا به سلول‌های توموری به طور مؤثر.

دو سال بعد از برداشتن تومور جراح، هیچ نشانه‌ای از گسترش یا برگشت سرطان دیده نشد.

نویسندگان مقاله اشاره کردند که این مورد دلنشین است چون بافت پیوندی با بافت میزبان تفاوت دارد و طبق معمولً توسط سیستم ایمنی میزبان مقصد قرار می‌گیرد تا از بین برود.به همین علت است که گیرندگان اعضای پیوندی باید داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مصرف کنند تا از رد پیوند جلوگیری کنند اما در حالی که جراح التهاب اطراف زخم مهم خود را توانایی کرد، عکس العمل ایمنی او موفق نشد از رشد تومور جلوگیری کند.

موارد شبیه مورد جراح زیاد نادر می باشند و هیچ آماری در رابطه “سرطان پیوندی” وجود ندارد.

انتشار کردن این نوشته نباید جهت نگرانی اطرافیان افراد مبتلا به سرطان از گمان سرایت این بیماری از فرد مبتلا به سایرین باشد چون مورد ذکرشده در این نوشته، در یک عمل جراحی و طی اتفاقی زیاد نادر رخ داده است و بیماری سرطان به هیچ گفتن قابلیت سرایت از فردی به فرد دیگر ندارد.