سرمقاله

اکنون با افتمسکن در سرزمین روبه رو هستیم و اگر دولت به زمان هفت سال، سالانه یک میلیون مسکن بسازد، توانسته بازار مسکن را به یک برابری در اراعه و تقاضا رساند.
تعداد بسیاری از زمین خواری هایی که امروز می بینیم، برای این است که دولت اشراف کاملی روی اراضی خود ندارد و به همین علت، تعداد بسیاری از سودجویان عمل به ساخت و ساز در آنها کرده اند. در صورتی که یک سامانه برای شفاف سازی این اراضی راه اندازی شود، دست تعداد بسیاری از این زمین خواران نیز از زمین های دولتی مختصر خواهد شد.
یک قسمت نیاز مسکن از محل احیای بافت فرسوده تامین می‌شود. یقیناً باید دقت داشت که این عمل به موجودی مسکن سرزمین اضافه نمی‌کند. به عبارت دیگر، همان خانه قبلی تخریب می‌شود و یک خانه تازه جانشین آن می‌شود. این عمل به موجودی مسکن چیزی را اضافه نمی‌کند و پاسخگوی مقدار نیاز مسکن از محل ازدواج‌های تازه در سرزمین نیست. این عمل تنها نیازهای قبلی را بهبود می‌بخشد. باید دقت داشت که امروز در سرزمین نزدیک به چهارده میلیون دختر و پسر در سن ازدواج زندگی می‌کنند. به گفتن دقیق‌تر هفت میلیون دختر و به همین تعداد پسر در سن ازدواج می باشند که اگر این افراد ازدواج کنند، هفت میلیون مسکن در سرزمین نیاز است.
یکی از عمل های مورد نیاز در راستای حمایتاز مستاجران و تسهیل خرید مسکن اراعه تسهیلات مالی مناسب می باشد. اعطای وام های خرید مسکن با نرخ منفعت پایین تر و زمان بازپرداخت طویل تر می تواند به تحکیم قوت خرید مستاجران پشتیبانی کند. این چنین، تسهیلات اختصاصی برای جوانان و خانوارهای کم درآمد نیز باید در نظر گرفته شود.
عمل بعدی افزایش ساخت مسکن های اجاره ای دولتی و خصوصی است. دولت می تواند با حمایتاز قسمت خصوصی و تشکیل سیاست های تشویقی همانند معافیت های مالیاتی، سازندگان را به سمت ساخت مسکن های اجاره ای باقیمت مناسب سوق دهد. این چنین، ساخت مسکن اجتماعی برای خانوارهای صدمه پذیر می تواند تا حدی از سختی بازار مسکن بکاهد.
کنترل افزایش قیمت زمین و ملک هم دیگر قدم الزامی در راستای حمایتاز مستاجران است. دولت باید باسیاست های تنظیم بازار و کنترل قیمت ها، از رشد بیش ازحد قیمت مسکن جلوگیری کند. این کار می تواند از طریق وضع مالیات های سنگین بر املاک خالی و دلالی ملک، و این چنین نظارت دقیق بر بازار انجام شود.