به گزارش دانش دوست
هزینه کرایه یک کامیونت مسقف برای حمل وسایل یک واحد ۷۰ تا ۹۰ متری در مناطق گوناگون تهران، بین ۶ تا ۹.۵ میلیون تومان متغیر است. این عدد بدون درنظر گرفتن کارگر، بسته‌بندی، طبقات و مسیر است. همین خدمات پایه هم با دقت به روز هفته، منطقه مبدا و مقصد و ترافیک، امکان پذیر تا ۲۰ درصد نوسان اشکار کند.
مردم می‌گویند این هزینه‌ها به‌نحوه عجیبی نسبت به سال قبل افزایش اشکار کرده است. یکی از شهروندان تهرانی که به‌تازگی از خیابان جمهوری به تهرانپارس نقل مکان کرده، می‌گوید: «فقط برای ماشین و دو تا کارگر، بدون بسته‌بندی، ۱۴ میلیون تومان دادم. اصلاً باورم نمی‌شد. انگار دارن طلا جابه‌جا می‌کنن، نه یخچال و لباسشویی!»
هزینه کارگر برای ۳ ساعت اول بین ۵۵۰ تا ۷۵۰ هزار تومان برای هر نفر است. هر ساعت اضافه نیز بین ۲۵۰ تا ۳۵۰ هزار تومان آب می‌خورد. برای جابه‌جایی یک خانه معمولی که طبق معمولً ۴ تا ۵ ساعت طول می‌کشد، وجود دو یا سه کارگر الزامی‌ست. در نتیجه، باید نزدیک به ۳ تا ۴.۵ میلیون تومان تنها بابت دستمزد کارگر پرداخت کرد.
هزینه جابه‌جایی از طبقات بالا هم بار مالی جداگانه‌ای دارد. برخی شرکت‌ها بابت هر طبقه بدون آسانسور بین ۵۰۰ تا ۷۰۰ هزار تومان اضافه دریافت می‌کنند. در برخی موارد که آسانسور خراب است یا منفعت گیری از آن ممنوع شده، کارگران این مبلغ را به‌طور توافقی در محل تعیین می‌کنند و بعضی اوقات کار به او گفت و گو و چانه‌زنی می‌کشد.
اگر بخواهید خدمات بسته‌بندی حرفه‌ای هم داشته باشید، باید برای خانه‌ای با متراژ ۷۰ تا ۹۰ متر، بین ۸ تا ۱۵ میلیون تومان دیگر کنار بگذارید. قیمت کارتن‌ها بین ۸۰ تا ۱۵۰ هزار تومان است و طبق معمولً هر خانه برای بسته‌بندی اصولی، به ۳۰ تا ۵۰ عدد کارتن نیاز دارد. یکی از مشتریان در همین رابطه می‌گوید: «من فقط ۱۲ میلیون دادم که گفتن وسایل رو بسته‌بندی کنن. بعدشم پِی بردم کلی وسیله توی کارتن‌ها صدمه دیده، اصلاً درست نچیده بودن.»
در کنار همه این موارد، اگر وسایل خاصی همانند پیانو، یخچال ساید، ماشین لباسشویی سنگین، گاوصندوق یا تردمیل دارید، شرکت‌ها مبالغ جداگانه‌ای طلب می‌کنند. هزینه جابه‌جایی یخچال ساید بین ۸۰۰ هزار تا ۲ میلیون تومان، پیانو بین ۱.۵ تا ۳ میلیون، و گاوصندوق بسته به وزن، تا ۴ میلیون تومان هم می‌رسد. برای همین برخی خانواده‌ها عطای حمل این وسایل را به لقایش می‌بخشند یا به‌قول خودشان، «با نذر و دعا می‌فرستنش برای مستأجر بعدی!»
بیمه وسایل هم به‌صورت اختیاری اراعه می‌شود و زیاد تر در فاکتور نهایی قید نمی‌شود. شرکت‌ها طبق معمولً سقف بیمه ۲۰۰ میلیون تومانی را با نرخ بین ۱ تا ۲ میلیون تومان نظر می‌کنند، اما در عمل، مردم کمتر به آن مطمعن می‌کنند. یکی از مخاطبان می‌گوید: «تو قرارداد نوشته بودن بار بیمه‌ست، ولی هنگامی مبل ترک برداشت، گفتن این شامل بیمه نمی‌شه، چون خودت گفتی از طبقه پنج بیا پایین!»
مسئله شگفت دیگر، تحول نرخ در تعطیلات و روزهای جمعه است. زیاد تر شرکت‌ها در این روزها بین ۱۵ تا ۳۰ درصد نرخ‌ها را افزایش خواهند داد. همین نوشته علتشده برخی خانواده‌ها، به‌جای آخر هفته‌ها، ناچار شوند وسط هفته اسباب‌کشی کنند، حتی اگر مرخصی گرفتن برایشان سخت باشد.
اما احتمالا با اهمیت ترین مسئله در بین این اعداد و رقم های، قیاس آن‌ها با درآمد مردم باشد. حداقل دستمزد ماهانه کارگران در سال ۱۴۰۴ نزدیک به ۱۰ میلیون و ۴۰۰ هزار تومان تعیین شده. یعنی اگر یک کارگر بخواهد فقط یک‌بار در سال اسباب‌کشی کند باید تقریبا بیشتر از یک پایه حقوق خود هزینه کند. این یعنی جابه‌جایی خانه برای قسمت بسیاری از مردم، به‌خصوص طبقات کم‌درآمد، دیگر انتخاب نیست؛ بلکه یک بحران واقعی معیشتی است.
افزایش نرخ اجاره‌بها در تهران، تبدیل موج گسترده‌ای از جابه‌جایی‌ها شده، اما اکنون هزینه بالای اسباب‌کشی خود مانعی جدی برای نقل مکان شده است. خانواده‌ای که قبلاً از منطقه مرکزی تهران به مناطق ارزان‌تر مهاجرت می‌کردند، اکنون با شنیدن نرخ‌های تازه باربری، ترجیح خواهند داد حتی در خانه‌هایی با شرایط نامطلوب بمانند تا از زیر بار این هزینه‌ها شانه خالی کنند.
در این چنین شرایطی، نبوده است نظارت و نرخ‌نامه اشکار، دست شرکت‌های باربری را برای هرگونه افزایش دل‌بخواهی باز گذاشته است. اگرچه برخی اتحادیه‌ها نرخ‌های تقریبی اظهار کرده‌اند، اما حقیقت بازار با آنچه روی کاغذ نوشته شده، تفاوت دارد. اکنون دیگر اسباب‌کشی، نه‌تنها چالشی فیزیکی، بلکه بحرانی مالی‌ست که تعداد بسیاری از خانواده‌ها را از پا درمی‌آورد.
دسته بندی مطالب
