آنها می‌گویند این تحول به علت دگرگونی‌هایی در قسمت‌های کلیدی مغز که به ما در کنترل تکانه عصبی پشتیبانی می‌کنند، رخ می‌دهد.

«تیموتی موریس»، استادیار فیزیوتراپی، حرکت انسان و علوم توانبخشی و یکی از نویسندگان این مقاله می‌گوید: ما دریافتیم که مغز می‌تواند تا حدی تفاوت در رفتارهای مربوط به فعالیت بدنی افراد را پیش‌بینی کند.

موریس و دستیارانش برای رسیدن به این نتایج، داده‌هایی را که مرکز پیری و علوم اعصاب کمبریج پیش‌تر جمع‌آوری کرده می بود، تحلیل کردند. آنها روی مطالعه‌ای متمرکز شدند که شرکت‌کنندگان بزرگسال بین سنین ۱۸ تا ۸۱ سال را شامل می‌شد. این مطالعه شامل داده‌های خوداظهاری مربوط به ورزش و اسکن‌های ام‌آرآی از مغز شرکت‌کنندگان می بود و از یک تکنیک آماری برای رسیدن به سن افت فعالیت بدنی منفعت گیری کرد.

در مرحله سپس، آنها امیدوار بودند که بفهمند چرا این چنین وضعیتی وجود دارد. این کار به‌خوبی شناخته شده است که ما با افزایش سن طبق معمول کمتر فعال می‌شویم و توده عضلانی و تحرکمان را از دست می‌دهیم. اما تمرکز مهم متخصصان بر فهمیدن این نوشته است که توانایی یک فرد برای تمرکز، برنامه‌ریزی و اجرای اهداف‌ از جمله فرایندهایی همانند حافظه فعال و خودکنترلی‌، چطور تحول می‌کند.

موریس او گفت: ما تازه داریم می‌بینیم که نتایج گروه‌های پژوهشی گوناگون به‌سمت نتیجه‌ای شبیه، همگرا خواهد شد؛ پژوهش‌هایی که دقیقا بازدید می‌کنند چه چیزی در مغز پرداختن به فعالیت بدنی را پیش‌بینی می‌کند.

به گزارش ایندیپندنت، نظریه آنها این است که پیری به تغییراتی در شبکه برجسته‌ساز (salience network) منجر می‌شود. این شبکه‌ از ساختارهایی در مغز راه اندازی شده است که به ما پشتیبانی می‌کنند خود را با محیط‌های مشخصی تطبیق دهیم‌ و این تغییرات، جهت دگرگونی در فعالیت بدنی خواهد شد.

شبکه برجسته ساز مغز مسئول شناسایی اطلاعات مهم و رده‌بندی ایده‌هایی است که از «شبکه حالت پیش فکر» (default mode network) ظهور می‌کنند و از این طریق به ابراز خلاقیت در فرد نیز پشتیبانی می‌رسانند.

موریس او گفت: آنچه در این مطالعه دریافتیم این است که این شبکه نه‌ تنها با فعالیت بدنی در طول عمر مرتبط است بلکه در این ربط معکوس، نقش واسطه‌ای ایفا می‌کند. به این علت، وقتی که رابطه بین سن و فعالیت بدنی عکس می‌شود، این شبکه برجسته‌ساز است که در این رابطه نقش واسطه‌ را بازی می‌کند.

به حرف های این فیزیوتراپ، هرچند تا بحال محدوده این سن شناسایی شده اما برای آگاهی از علت و جزئیات این فرآیند، تحقیقات بیشتری نیاز است.

او او گفت: ما با مقصد تحکیم آن دسته از منبع های شناختی‌ که به افراد پشتیبانی می‌کنند به فعالیت بدنی بپردازند، باید مطمعن حاصل کنیم که افراد در سراسر میانسالی، فعالیت بدنی خود را نگه داری می‌کنند، یعنی زمان‌ها پیش از اغاز مشاهده افت فعالیت بدنی که تا حدودی ناشی از سازوکارهای مغز است.

این مقاله اخیرا در مجله تخصصی «پیری‌شناسی» (Journal of Gerontology) انتشار شده است.