مدفوع پنگوئن‌ها امکان پذیر با افزایش پوشش ابری در جنوبگان، در افت اثرات تغییرات اقلیمی در منطقه نقش داشته باشد. پژوهشگران در مطالعه‌ای تازه گزارش داده‌اند که گازهای متصاعدشده از فضولات پنگوئن‌ها، ترکیبات شیمیایی الزامی برای شکل‌گیری هسته‌های ابر، یعنی ذرات ریزی را که ابرها در اطراف آن‌ها راه اندازی خواهد شد، فراهم می‌کنند.

نقش مهم فضولات پنگوئن‌ها در فرآیند راه اندازی ابر در جنوبگان، تامین آمونیاک است. بر پایه پژوهش‌های قبل، آمونیاک حاضر در جو می‌تواند با اسید سولفوریک حاصل از فیتوپلانکتون‌های دریایی ترکیب شود و ذرات ریز موسوم به هسته‌های تراکم ابر را شکل دهد؛ ذرات اولیه‌ای که ابرها بر پایه‌ی آن‌ها پدید می‌آیند.

ابرها با بازتاب قسمت قابل‌توجهی از نور خورشید به فضا، می‌توانند نقش مهمی در خنک‌سازی کره زمین ایفا کنند. پژوهشگران در تلاش می باشند عوامل موثر بر اقلیم و مقدار ابرناکی در اقیانوس منجمد جنوبی و جنوبگان را به‌طور دقیق‌تری شناسایی کنند، چون تغییرات این مناطق تاثییر قابل‌توجهی بر اقلیم جهانی دارد.

در نزدیکی ایستگاه مارامبیو آرژانتین در شبه‌جزیره جنوبگان، برف و خاک زیاد تر با فضولات کلنی پنگوئن‌های آدلی پوشیده است. متیو بویِر، دانشمند هواشناسی دانشگاه هلسینکی، همراه با همکارانش، تصمیم داشتند تاثییر این کود طبیعی را بر روال راه اندازی ابر در منطقه مورد بازدید قرار دهند.

تیم پژوهشی از ۱۰ ژانویه تا ۲۰ مارس ۲۰۲۳، غلظت آمونیاک، دی‌متیل‌آمین و دیگر گازها را در شبه‌جزیره جنوبگان اندازه‌گیری کرد تا نقش هریک از این گازها در فرآیند راه اندازی ابرهای این منطقه را بهتر فهمیدن کند. پژوهشگران مقدار آمونیاک را تا ۱۳٫۵ تکه در میلیارد ثبت کردند که هزار برابر زیاد تر از غلظت آمونیاک در مناطق فاقد پنگوئن است.

سپس، با انجام اندازه‌گیری‌هایی در طول روز، نحوه تحول غلظت ذرات ریز آئروسل در تاثییر تحول جهت باد مورد بازدید قرار گرفت. بادهایی که از سمت کلنی پنگوئن‌ها می‌وزیدند، علتافزایش دیدنی غلظت ذرات آئروسل (و تشکیل مه خفیف) شدند. به‌طور کلی، تیم تحقیق دریافت که سهم پنگوئن‌ها در ترکیب شیمیایی جو، نرخ راه اندازی ذرات را در آن منطقه تا ۱۰ هزار برابر افزایش داده است.

تاثییر رخ‌داده حتی بعد از ترک منطقه توسط پنگوئن‌ها و اغاز مهاجرت سالانه آن‌ها نیز باقی ماند. فضولات پنگوئن‌ها خاک را به حدی غنی کرده می بود که یک ماه بعد از عزیمت آن‌ها، مقدار انتشار کردن آمونیاک هم چنان ۱۰۰ برابر زیاد تر از سطح پایه باقی مانده می بود.

مطالعه ۲۲ مه در مجله‌ی  Communications Earth & Environment انتشار شد.