جواب انسان به قلقلک واقعاً شگفت است. هنگامی فردی درست به نقطه‌ای خاص از بدن دست می‌زند، طبق معمولً تبدیل خنده‌های ناگهانی و کنترل‌نشدنی می‌شود. این عکس العمل موسوم به «قلقلک شدید»(gargalesis) است و دانشمندان علم اعصاب واقعاً نمی‌دانند چرا این اتفاق می‌افتد. دانشمندان این چنین نمی‌دانند چرا برخی لمس‌ها قلقلک‌دار می باشند و برخی نیستند یا چرا برخی تکه‌های بدن زیاد تر مستعد تشکیل حس «قلقلک شدید» می باشند.

«کنستانتینا کیلتنی»(Konstantina Kilteni)، دانشمند اعصاب از «دانشگاه رادبود»(Radboud) در پی جواب به این سؤالات مطالعه‌ای را انجام داده است. مقصد وی، برسی حالت جاری تحقیقات درمورد «قلقلک شدید» و یافتن مسیر آینده است. «کیلتنی» در آزمایشگاه خودش از یک دست رباتیک برای قلقلک دادن افراد مورد آزمایش منفعت گیری می‌کند. این کار به یکنواختی و ثابت بودن قلقلک پشتیبانی می‌کند.

«کیلتنی» او گفت: مطالعه بر روی قلقلک‌پذیری انسان‌ها احتمالا موضوعی طنزآمیز به نظر برسد، اما پیامدهای مهم بسیاری دارد. از دیدگاه علمی، قلقلک با شاخه‌های بسیاری از علوم اعصاب از جمله علوم اعصاب بالینی، حرکتی و احساسی در ربط است. من شیفته این نوشته هستم که اکثر ما می‌توانیم این حس را به وضوح تشخیص دهیم و این که بزرگ‌ترین فیلسوفان تاریخ همانند سقراط، ارسطو و داروین مجذوب آن بودند. با این حال، برخلاف این کنجکاوی طویل، تا این مدت کاملاً نمی‌دانیم چطور کار می‌کند.

«کیلتنی» در یک بازدید جامع از آثار علمی منتشرشده درمورد قلقلک، حالت جاری مطالعه را ترسیم کرده و سؤالاتی که تا این مدت جواب درستی برایشان اشکار نشده را اشکار کرده و راهکارها و استراتژی‌هایی برای مطالعات آینده نظر داده است.

قلقلک توانایی‌ای جهانی در انسان است و یکی از اولین شکل‌های بازی والدین با کودکان است. هنگامی بچه‌ها بزرگ‌تر خواهد شد، عکس العمل‌های متغیری نسبت به قلقلک نشان خواهند داد. این عکس العمل‌ها در میمون‌ها مشاهده شده است، این چنین واکنشی شبیه با «قلقلک شدید» در موش‌ها هم دیده شده است که نشان‌دهنده ارتباطاتی با زیست‌شناسی فرگشتی(تکاملی) است. علاوه بر این، افراد با نوعی ناهنجاری‌های عصبی عکس العمل‌های متغیری به قلقلک نشان خواهند داد.

افراد مبتلا به اختلال اوتیسم لمس‌ها را زیاد تر قلقلک‌دار حس می‌کنند و افراد مبتلا به اختلال «اسکیزوتایپال»(schizotypal) لمس‌های خود را به اندازه لمس‌های دیگران قلقلک‌پذیر می‌دانند. حوزه قلقلک و مکانیسم «قلقلک شدید» تا این مدت زیاد ناشناخته است.

زیاد تر مطالعات درمورد قلقلک و «قلقلک شدید» بر تفاوت‌های بین خنده واقعی و خنده‌ای که فقط در تاثییر قلقلک تشکیل می‌شود، تمرکز دارد. این مطالعه هم از قلقلک دستی منفعت گیری می‌کند که سخت است تکرار شود و نتیجه‌ قابل قیاس‌ای به دست آورد. بزرگ‌ترین مشکل هم این است که تا این مدت تعریفی استاندارد و قطعی از قلقلک اراعه نشده است.

«کیلتنی» او گفت: در واقع، مطالعات در این حوزه نسبتاً کم است. رویکرد ما از پایین به بالاست، یعنی ابتدا روی مکانیسم‌های فیزیکی تمرکز می‌کنیم تا به سؤالاتی جواب دهیم که آزمایش کردنشان ساده‌تر است، مخصوصاً اگر مربوط به فعالیت مغز و ویژگی‌های فیزیکی و فیزیولوژیکی قلقلک‌پذیری باشد.

او همین طور گفت: سوال ما این است که حس قلقلک چه هدفی در انسان‌ها و دیگر گونه‌ها دارد؟ اما قبل از جواب به آن، باید پایه‌های علمی محکمی بنا کنیم تا بتوانیم به این سوال جواب دهیم.

دانشمندان تصمیم دارند آزمایش‌هایی روی افراد با ناهنجاری‌های مغزی انجام بدهند تا منطقه‌های مغزی دچار در ناتوانی افراد در قلقلک دادن خودشان را بازدید کنند. 

«کیلتنی» خاطرنشان کرد: امکان پذیر روزی قلقلک یک ماموریت خاص داشته است، اما اکنون دیگر ندارد و احتمالا قلقلک ماموریت‌ای دارد که تا این مدت کشف نشده است. این یک رمز و راز شوق‌انگیز باقی مانده است. فکر می‌کنم پشت این اتفاق، زیاد زیاد تر از چیزی است که فکر می‌کنیم!

نتایج مطالعه وی در مجله Science Advances انتشار شده است.