تعداد بسیاری از بازدید‌های همه‌گیرشناسی نشان داده‌اند که از دست دادن شنوایی با فراموشی در ربط است و می‌تواند عامل مشکل یک دهم از ۴۷ میلیون بیمار سراسر جهان باشد که به فراموشی مبتلا می باشند.

این گروه پژوهشی، نظریه‌ای نقل کرده‌اند که مشخص می کند چطور یک اختلال در گوش می‌تواند به ابراز آلزایمر منجر شود.

پژوهشگران امیدوارند که این نظریه تازه، قدم قابل توجهی برای پیشرفت در حوزه پژوهش‌های مربوط به آلزایمر و نحوه پیشگیری از ابراز آن در نسل‌های آینده باشد.

این گروه پژوهشی، سه جنبه مهم را در کار خود مد نظر قرار دادند. یک علت مهم شایع در افت شنوایی و ابراز فراموشی، فقدان ورودی مربوط به صدا است که جهت کوچک شدن مغز می‌شود و نقص شناختی که در نتیجه آن، افراد ناچار خواهد شد منبع های مغزی بیشتری را به کار بگیرند تا کم‌شنوایی را جبران کنند.

پژوهشگران نظریه جدیدی را نقل کردند که بر مراکز حافظه در عمق لوب گیجگاهی تمرکز دارد. این پژوهش مشخص می کند این قسمت از مغز که طبق معمول با حافظه طویل مدت مربوط به مکان‌ها و رویدادها در ربط است، در ذخیره مختصر‌زمان و به کارگیری اطلاعات شنوایی نیز نقش دارد.

پژوهشگران توضیحاتی را در رابطه نحوه تحول فعالیت مغز تحت تاثییر از دست دادن شنوایی نقل کردند. بر پایه این نظریه، از دست دادن شنوایی می‌تواند وجود برخی از پروتئین‌های ناهنجار را تحکیم کند که به ابراز آلزایمر منجر خواهد شد.

پروفسور “تیم گریفیتز”(Tim Griffiths)، از پژوهشگران این پروژه او گفت: چالش پیش رو، توضیح دادن این نوشته است که چطور یک اختلال در گوش می‌تواند به ابراز یک مشکل عصبی در مغز منجر شود.

او گفت: ما نظریه جدیدی را بر این مبنا اراعه داده‌ایم که زمان سختی در شنوایی، چطور سامانه حافظه را در مغز به کار می‌بریم.

دکتر “ویل سدلی”(Will Sedley)، از پژوهشگران این پروژه او گفت: این سامانه حافظه که در شنوایی دشوار نقش دارد، متداول‌ترین محل برای اغاز بیماری آلزایمر است.

او گفت: پژوهشگران اکنون باید این مکانیسم را در مدل‌های فرآیند صدمه‌شناسی آزمایش کنند تا درستی این نظریه اشکار شود.