در تاریخ ۲ ژوئن ۲۰۲۵، کلینت ایستوود، بازیگر و کارگردان برجسته آمریکایی، به‌طور رسمی مقاله‌ای منتشرشده در روزنامه اتریشی «کوریر» را به‌گفتن یک مقاله کاملا جعلی محکوم کرد.

این مقاله، که به مناسبت نود و پنجمین سالگرد تولد ایستوود انتشار شده می بود، شامل اظهاراتی از او درمورد انتقاد از هالیوود و تمایل به دوران قبل سینما می بود. با این حال، ایستوود پافشاری کرد که هیچ مصاحبه‌ای با این نشریه انجام نداده است. 

تحقیقات زیاد تر نشان داد که نویسنده مقاله، الیزابت سردا، از نقل‌قول‌هایی منفعت گیری کرده می بود که ایستوود در مصاحبه‌های گوناگون از سال ۱۹۷۶ با انجمن مطبوعات خارجی هالیوود (HFPA) گفتن کرده می بود. این نقل‌قول‌ها بدون اشاره به منبع یا زمان مهم، به‌گفتن مصاحبه‌ای تازه اراعه شده بودند. بعد از عکس العمل ایستوود، «کوریر» مقاله را از وب‌سایت خود حذف کرد و خبرداد که این مقاله به‌نادرست به‌گفتن مصاحبه انتشار شده است، در حالی که تصمیم آن‌ها اراعه یک پروفایل بوده است. این چنین، همکاری این نشریه با سردا به آخر رسید. 

این حادثه، که در پی رسوایی‌های شبیهی همانند مصاحبه جعلی با مایکل شوماخر رقم خورد، نگرانی‌ها درمورد استانداردهای اخلاقی در روزنامه‌نگاری سینما را افزایش داده است. منتقدان اعتقاد دارند که منفعت گیری از نقل‌قول‌های قدیمی بدون عرصه مناسب، مطمعن عمومی به رسانه‌ها را تضعیف می‌کند. ایستوود، که اخیراً فیلم «هیئت منصفه شماره ۲» را کارگردانی کرده است، هم چنان در صنعت سینما فعال است و این اتفاقات را به‌گفتن مثالای از چالش‌های پیش‌روی روزنامه‌نگاری مدرن می‌داند. 

این رسوایی نه‌تنها اعتبار «کوریر» را زیر سوال برد، بلکه بر لزوم بازنگری در روشهای روزنامه‌نگاری و پافشاری بر شفافیت و صداقت در گزارش‌گری پافشاری می‌کند.