مجتبی رشوند (تهیه‌کننده فیلم «صددام») که پیش از این فیلم اجتماعی «یادگار جنوب» را در سال ۱۴۰۱ ساخته است در رابطه فیلم جدیدش با ژانری کمدی او گفت: تنوع ژانر در ساخت فیلم نوشته زیاد مهمی است، ضمن این که واقعا ژانر اجتماعی حمایتنمی‌شود و برنامه‌ای برای حمایتاز فیلم‌های غیرکمدی وجود ندارد به این علت برای سرپا ماندن باید تنوع ژانر داشته باشیم. 

وی در رابطه انتخاب سوژه صددام به گفتن یک چهره منفور در نگاه ایرانیان یادآور شد: در این فیلم نوشته مهم ما صدام نیست بلکه ما قصه یک نفری را که بدل صددام است روایت می‌کنیم، تنها قسمت فیلم ما که به صددام گره می‌خورد همان سخنرانی است که صددام در آن اصرار دارد که من ۷روز دیگر در تهران کنار برج آزادی خواهم می بود، دقیقا همین سخن صددام که خودش یک شوخی می بود سوژه مهم ما در فیلم قرار گرفته و سپس این شوخی با یک عاشقانگی همراه می‌شود و فیلم در یک ترکیب عشق و کمدی قرار می‌گیرد.

این تهیه‌کننده در رابطه برخی شوخی‌های این فیلم و عدم دقت به نوشته امکان تماشای خانوادگی این فیلم خاطرنشان کرد: به نظرم فیلم «صددام» فیلم متغیری در گیشه است که می‌خواهد یک ادعای تاریخی محقق نشده را دستخوش طنز کند و در همین مسیر شوخی‌هایی شکل می‌گیرد که به نظرم هیچکدام چیز شگفت و نامتعارفی نیست، من خانواده‌های تعداد بسیاری را دیدم که این فیلم را خانوادگی دیدند و من خودم هم به همراه خانواده‌ام این فیلم را دیدم.

رشوند در رابطه بازی بازیگران و این که بار طنز فیلم زیاد تر بر دوش رضا عطاران می بود، گفت: به نظرم بار شوخی و طنز فیلم به درستی تقسیم شده می بود و باید بیشترین بار طنز بر دوش رضا عطاران قرار می‌گرفت چون او محور فیلم می بود. در واقع شوخی و طنز در همه بازیگران وجود داشت و همه به مثابه یک نخ تسبیح بودند که در کنار هم کار را تکمیل می‌کردند.

او گفت: ما در رابطه نقش ثریا مسرور در فیلم نیازمند یک بازیگر توانمند طنز بودیم، با وجود این که پریناز ایزدیار هیچ سابقه‌ای در فیلم کمدی نداشت اما چون بازیگر توانمندی می بود این ریسک را پذیرفتیم و ایشان هم به خوبی از بعد نقش برآمد و انتخاب درستی می بود.

تهیه‌کننده فیلم «یادگار جنوب» در رابطه این که فیلم «صددام» زیاد تر به جستوجو گیشه است و محتوای خاصی ندارد، تصریح کرد: محتوا فیلم ما یک کمدی عاشقانه است و سوژه مهم ما که بدل صددام است همه مشقت‌ها را تحمل می‌کند تا به عشق خود برسد، اما در همین بین اتفاقا حس میهن‌پرستی برایش مهم است و مشخص می کند که اگر تهاجم بیرونی اتفاق بیافتد برای کشورش هرکاری می‌کند.

رشوند فرمود: من تکذیب نمی‌کنم که فیلم ما یک بخشی از علت ساختش گیشه بوده است اما فیلم بدون محتوایی هم نساختیم، چندبار رضا عطاران در همین فیلم به نوشته وطن‌پرستی اشاره می‌کند و همه فیلم نفرت از صددام را به عکس می‌کشد و حتی واژه توهین‌آمیز به صددام هم داریم.

وی در رابطه با ریتم داستان که از اواسط فیلم به نظر می‌رسد کند می‌شود، گفت: مبنا فیلم ما به حماقت و یک ادعای محقق نشده می‌پردازد، ما در جریان فیلم جدای از پرداختن به این ادعا احمقانه، در حال روایت یک عشق و این چنین حس میهن‌پرستی هستیم، در واقع تلاش داشتیم نشان دهیم هرچقدر مشکل داخلی هم داشته باشیم اما اگر پای بیگانه وسط بیاید متحد خواهیم می بود، از این رو اتفاقا ریتم فیلم زیاد خوب در حال جلو رفتن است و شما از ابتدا تا انتها فیلم در حال جستوجو کردن زندگی بدل صددام هستید.

این تهیه‌کننده با سپاس از عوامل پشت صحنه فیلم صددام که در گرمای ۵۳درجه شهرک غزالی فیلمبرداری کار را متوقف نکردند، ابراز کرد: ما همبستگی اجتماعی خوبی را در این فیلم عکس کردیم و به نظرم روزی از این فیلم به گفتن یک تاثییر ملی تقدیر می‌کنند، چون شوخی‌ها این فیلم آنقدر برجسته نمی‌شود که نوشته ملی‌گرایی را پررنگ کردیم.

رشوند در خصوص رده بندی سنی فیلم «صددام» تصریح کرد: این فیلم برای نسل جوان ساخته شده است چون تعداد بسیاری از جوانان ما آن روزهای جنگ را توانایی نکردند و زیاد از موضوعات برای آنها ملموس نیست و این فیلم تا حدودی می‌تواند حس آن دوران را به آنها منتقل کند، در یکی از اکران‌ها پدری به من او گفت که فرزندم یازده سال دارد و تا به حال برای او سه بار این فیلم را تماشا کردیم. بعد یک گروه سنی نوجوان هم با این فیلم ربط برقرار می‌کند و این مشخص می کند که ما باید در کنار فضای کمدی و دلنشین یکسری محتوا را هم به مخاطب جوان‌مان منتقل کنیم.

موسیقی «صددام» نقطه قوت این فیلم است

وی در رابطه موسیقی فیلم و انتخاب سروش انتظامی او گفت: موسیقی فیلم «صددام» نقطه قوت ما می بود چون سروش انتظامی فیلم‌نامه را چندین بار خوانده می بود و از همان اغاز پیش تشکیل اتود می‌زد، این چنین او در همه مرحله های تشکیل راش‌ها را می‌دید و بر پایه آن کار را جلو می‌برد و به نظرم در انتخاب سازهای ایرانی و عربی کارکرد مساعد داشت، ضمن این که او از نوازنده زنده برای تشکیل موسیقی این کار منفعت گیری کرد.

تهیه‌کننده فیلم «صددام» با گله های از برخی نقدها به فیلمش او گفت: در «صددام» همه جوره به مخاطب احترام گذاشتیم، متاسفانه در سیستم سینما و اهالی رسانه به جستوجو این هستیم که بگوئیم یک فیلم خوب یا بد است. اما به نظرم نگاه افراد نسبت به یک فیلم متفاوت است و هرکسی باید حتما یک فیلم را خودش ببیند چون برداشت هرفردی نسبت به یک فیلم متفاوت است.

به جستوجو پشتیبانی به سینما باشیم نه تخریبش

رشوند در ادامه گفت: ترویج بی‌ادبی در نقد یا ساحتن یک جریان علیه یک فیلم نه تنها به سینما پشتیبانی نمی‌کند بلکه به سینما صدمه می‌زند. امروز مردم به راحتی به سینما دنیا دسترسی دارند و فقط محدود به سینما داخلی نیستند و در این شرایط برخی با رفتارشان به همین سینما کم‌رمق ضربه می‌زنند، در این شرایط جریان بازنده سینما خودمان خواهیم می بود. هنگامی در نقدها به سمت بی‌ادبی در رابطه یک فیلم، بازیگر یا تهیه‌کننده و کارگردان می‌رویم در این بین سینما ایران است که متضرر می‌شود.

وی با گفتن این که صنعت سینما ما تا این مدت شکل درستی ندارد و به جای پشتیبانی مسیر تخریب را در پیش نگیریم، خاطرنشان کرد: رقابت در سینما درست است اما به جای ضربه زدن به سینما به آن پشتیبانی کنیم.

این تهیه‌کننده در رابطه انتخاب پدرام پورامیری برای کارگردانی این فیلم ابراز کرد: فیلم‌نامه کار با پدرام پورامیری می بود و از آنجایی که این جوان زیاد مستعد و با انگیزه است و در فیلم «یادگار جنوب» هم توانایی کارگردانی داشت، اصرار داشتم ایشان کارگردان کار باشد و به نظرم موفق می بود.

رشوند در خصوص تبلیغات فیلم «صددام» تصریح کرد: در رابطه صدا و سیما خودمان هیچ کاری نکردیم چون تمرکزمان بر روی فضای مجازی می بود، یقیناً تمایل داشتیم از تبلیغات محیطی هم منفعت ببریم اما هزینه تابلوهای تبلیغاتی زیاد زیاد است. یقیناً در فضای مجازی تبلیغات را پر قوت اغاز کردیم و با همان روال جلو خواهیم رفت.

بخشی از سرپا ماندن سینما مدیون فیلم‌های کمدی است

تهیه‌کننده فیلم «صددام» در رابطه این که چرا رونق سینمای اجتماعی نسبت به کمدی ‌کم شده است، اصرار کرد: در سراسر دنیا فیلم کمدی همیشه پر مخاطب بوده است، چون مردم دوست دارند دقایقی فارغ از یکسری موضوعات اوقات فراغت بگذرانند، اما به نظرم این که چرا سینمای اجتماعی کم فروغ شده است نیازمند یک پژوهش دقیق است، در واقع انجمن صنفی تهیه‌کنندگان، سازمان سینمایی و برخی از سینماگران باسابقه باید به دور یک میز بنشینند و این نوشته را واکاوی کنند.

رشوند ابراز کرد: زیاد از مردم فیلم اجتماعی دغدغه‌مند را دوست دارند اما فضا برای تشکیل این فیلم‌ها باید باز شود، چون رسالت سینما این است که مردم را نسبت به یکسری از مسائل آگاه کند تا مردم نسبت به آن مساله دغدغه‌مند شوند و مسیر برایشان باز شود. یقیناً از این نوشته هم غافل نشویم که بخشی از سرپا ماندن سینما مدیون همین فیلم‌های کمدی است، به هر حال فیلم‌های کمدی پرفروش برای زیاد از سینماداران آورده دارد، یک سینمادار چرا نباید فیلم کمدی اکران کند هنگامی هزینه‌های بسیاری برای نگهداری سینما خود باید صرف کند.