مهندسان «دانشگاه جنوب استرالیا»(UniSA) نشان داده‌اند که یک ماده تازه مقاوم در برابر خوردگی، بیشتر از ۵۰ درصد نیرومندتر از سیمان و مقاوم در برابر تخریب ناشی از اسید است. بتن به علت در دسترس بودن، مقرون‌به‌صرفه بودن و استحکام ساختاری، به طور گسترده برای ساخت لوله‌های فاضلاب منفعت گیری می‌شود، اما به شدت مستعد خوردگی اسیدی و میکروبی است و به تعمیرات و نگهداری مداوم نیاز دارد که سالانه نزدیک به ۷۰ میلیارد دلار هزینه دارد.

به نقل از نیوز وایز، پژوهش دانشگاه جنوب استرالیا، اثربخشی «مواد فعال‌شده با قلیا»(AAMs) را برسی می‌کند و مشخص می کند که چرا آنها می‌توانند زیرساخت‌های فاضلاب را در سراسر جهان منقلب کنند. مثالهای حاوی ۲۰ تا ۴۰ درصد لجن توانستند بیشتر از ۵۰ درصد مقاومت را در برابر سختی نگه داری کنند. این ماده تازه، نفوذ باکتری‌های اکسیدکننده گوگرد را نیز محدود کرد و شدت تخریب ناشی از افت اسید را افت داد.

«ویوی دوان»(Weiwei Duan) از پژوهشگران این پروژه او گفت: یک مزیت عمده دیگر نیز وجود دارد که یافتن یک کاربرد مقرون‌به‌صرفه و زیست‌محیطی برای پسماند تصفیه آب است. لجن طبق معمولً در محل‌های دفن زباله دفع می‌شود که نه تنها زمین مورد نیاز را برای دیگر کاربردها افت می‌دهد، بلکه به محیط زیست نیز صدمه می‌رساند و به انتشار کردن کربن دی اکسید ناشی از حمل و نقل زباله منجر می‌شود.

پروفسور «یان ژوگه»(Yan Zhuge)، سرپرست این پژوهش او گفت: یافته‌ها نشان خواهند داد که منفعت گیری از ۲۰ تا ۴۰ درصد لجن حاصل از تصفیه آب، آن را به گزینه امیدوارکننده‌ای برای منفعت گیری در لوله‌های فاضلاب تبدیل می‌کند. این کار پتانسیل افزایش طول عمر لوله‌های فاضلاب، افت هزینه‌های نگهداری و ترویج منفعت گیری مجدد از محصولات جانبی تصفیه آب را دارد و در نتیجه به اقتصاد چرخشی پشتیبانی می‌کند. صنعت ساخت و ساز یکی از بزرگترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای در جهان است، به این علت اگر بتوانیم نیاز به سیمان را افت دهیم، به افت انتشار کردن کربن پشتیبانی می کنیم.

این پژوهش در «Journal of Building Engineering» به چاپ رسید.