[ad_1]
به گزارش دانش دوست
دولت دوشادوش کنترل بازار ارز، سکه یا ماشین، باید ذهنها را آرام کند. باید «هراس از آینده» را جدی بگیرد، وگرنه این هراس به خودی خود، آینده را تحول میدهد. «ذهنیت منفی جامعه» خود نوعی دشمن نامرئی اقتصاد کشورمان است و مسئولان باید این دشمن را جدی بگیرند و اجازه ندهند مسیر اقتصادی در بیرون از مرزها نوشته شود چراکه این چنین مسیری از چاله به چاه خواهد می بود.
مسئله فرد دیگر که نباید از آن غافل شد، این است که با برگشت احتمالی تحریمها، مسئولان نباید پشت این محدودیتها نهان شوند و هر نوع ناتوانی یا ضعف در مدیریت را به تحریم نسبت دهند، چه آنکه تحریمها، برای اقتصاد ایران چیز تازهای نیستند. سالها است کشورمان تحت سختترین فشارهای خارجی قرار دارد و در همین شرایط، ظرفیتهایی برای رشد، صادرات، تشکیل و تابآوری نیز توانایی شده است، به این علت توجیه ناکارآمدی با تکیه بر تحریمها راه به جایی نمیبرد و به بیاعتمادی عمومی نیز دامن میزند. مردم، از دولت و حاکمیت انتظار دارند در بزنگاهها، مسئولیتپذیر باشند و با کلیگویی از زیر بار پاسخگویی فرار نکنند. اگر با برنامه، مدیریت، شفافیت و تعامل عمل شود، میتوان حتی در سختترین شرایط، ارامش نسبی تشکیل کرد. مسئولان باید نشان دهند که آمادگی ملزوم برای روبه رو با سناریوهای اینده را دارند. فرار از مسئولیت، بزرگتر از خود تحریم به اقتصاد ضربه میزند.
جان کلام آنکه، آنچه امروز بیشتر از هر عامل خارجی اقتصاد کشورمان را تهدید میکند، فضای روانی ناشی از بیاعتمادی و انتظار برای اتفاقات نامعلوم است. دولت باید بداند که اتکای صرف بر متغیرهای بیرونی و امید بستن به تغیرات خارجی، تکرار اشتباهی است که یکبار در دهه۹۰ آزموده شد و نتیجهاش چیزی جز فرسایش توان اقتصادی، تعلیق اندوختهگذاریها و افزایش انتظارات تورمی نبوده است. توانایی آن سالها به وضوح نشان داد معطل ماندن برای تصمیمات قوتهای جهانی، اقتصاد را در حالت نیمهتعطیل قرار میدهد و هر شوک خارجی، دهها برابر بزرگتر از تاثییر واقعیاش، ذهن جامعه را دچار بحران میکند. دولت جاری باید از این توانایی درس بگیرد و مسیر خنثیسازی تحریم، تحکیم تشکیل داخلی، شفافسازی سیاستها و او گفتوگوی مداوم با مردم را در برتری قرار دهد. شرط عبور از بحران، داشتن اراده برای حرکت در مسیر استقلال اقتصادی است.
دسته بندی مطالب
[ad_2]
منبع
