رضا درستکار، عضو هیأت داوران جشنواره فیلم فجر در او گفت‌وگوی تفصیلی با «حرفی‌نو» او گفت: اعتراضات تازه آقای شهاب حسینی نیز اصلا داخل نیست. اگر آقای حسینی جای ما بودند می‌فهمیدند انتخاب نقش اول مرد از بین ۳۲ فیلم با این تعداد بازیگر توانمند واقعا کار سختی می بود.

اگر آقای پورشیرازی برای بازی در فیلم «پیرپسر» داخل جشنواره می‌شد که کار زیاد سخت‌تر می‌شد. فاصله بازیگرانی که در جشنواره نامزد شدند آنقدر با آقای پورشیرازی زیاد است که دیگر آقای شهاب حسینی حرفی برای گفتن نداشت. حتی بازیگر نوجوان فیلم «بچه مردم» هم بازی زیاد فوق الاده داشت ولی در نهایت ما باید یک بازیگر را انتخاب می‌کردیم.

آقای پورفرج بعد از چهار بازی عالی و نامزد شدن در ادوار جشنواره بالاخره سیمرغ گرفت. قبلا به‌خاطر نظرات نادرست برخی منتقدان به ایشان سیمرغ نمی‌دادند. خانم فریبا نادری عمر خودش را در سینما گذرانده و اکنون به حق خودش رسیده است.

انتخاب آقای مصطفی وقتی برای نقش اول مرد و خانم فریبا نادری برای نقش اول زن، به این علت می بود که کل فیلم روی دوش این دو بازیگر حرکت می‌کرد و با وجود این دو نفر درام فیلم جلو می‌رفت.

زیاد تر بدانید: یادداشت تند شهاب حسینی علیه جشنواره فیلم فجر

فیلم شوهر ستاره فیلم زیاد ضعیفی است. اما در کل فیلم یک عنصر زحمت‌کش به نام خانم فریبا نادری خودش را مشخص می کند. بازی آقای مصطفی وقتی ۹۰ نمره از ۱۰۰ نمره یک بازی استاندارد را کسب کرد. در حالی که بازی دیگر نامزدها در حد نمره ۶۰ می بود.

آقای شهاب حسینی غمگین و مدعی‌اند که فیلم «رها» اصلا در جشنواره دیده نشده ولی این‌طور نیست. چون هم فیلم «رها» را خوب دیدیم و هم چندین دفعه در هیأت داوران سر جزئیات آن او گفت و گو کردیم. «رها» یک فیلم خوب اجتماعی است. اگر آقای شهاب حسینی نبوده است اصلا این فیلم ساخته نمی‌شد و قیمت ایشان محفوظ است.

اما فیلم اشکالات جدی هم دارد. هم تلخی زیاد و بی‌اندازه دارد و هم مگر می‌شود یک فیلم چهار آخر داشته باشد؟ از نظر من فیلم «داد» آقای ابوالفضل جلیلی فیلم زیاد بهتر و یک‌دست‌تری از فیلم «رها» می بود ولی همان گونه که دیدید هیأت داوران حتی به آن فیلم نیز دقت بسیاری نکردند.

برخی قضاوت‌ها و نظرات انسان را متأسف می‌کند. احتمالا بشود برخی لطماتی که مدیران به سینما داخل کردند را یک شبه ترمیم کرد. ولی افرادی همانند آقای شهاب حسینی را نمی‌شود یک شبه تحول داد که گمان می‌کنند همه کائنات و مردم خلق شده‌اند تا آن‌ها پیشرفت کنند و جایزه بگیرند. امثال ایشان باید بدانند افراد فرد دیگر هم می باشند که امکان دارد فیلم‌های بهتری ساخته باشند. باید بدانند در یک مسابقه ساده شرکت کرده‌اند که طبیعتا ۳۱ بازنده دارد و ۱ برنده.

شهاب حسینی در آخر مراسم اختتامیه جشنواره فیلم فجر  یادداشت شدت را انتشار کرد و نوشت:

«سلام. خدای دهنده عزت و گیرنده آن را بر حرف های خود گواه می‌گیرم.

“رها” برای بنده کوچک و گروه سازنده آن انگیزه‌ای بزرگتر فراتر و عمیق‌تر از وجود در جشنواره و کسب گفتن داشت که زمان‌ها است میلی بودن آن به یقین همگان رسیده است. “رها”، حکایت همدلی همدردی و غم خواری ما می بود با مردمی که هر روز بیشتر از پیش زندگی خود را در رویارویی با مشکلات معیشتی و اقتصادی در محاصره حلقه تنگ فقر می‌یابند. مشکلاتی که بیشتر از هر چیز عزت نفس و غرور آنان را مقصد قرار داده است.

مردمی که روز به روز رویاهای خود را در برخورداری از یک زندگی حتی معمولی دست نیافتنی‌تر می‌بینند. مردمی که در نگاه این روزهایشان حسرت قبل نگرانی حال و ابهام آینده موج می‌زند. “رها”، قصه غصه ما از شرایط مردمی است که این انقلاب روی دوش و بر گرده آنان به چهل و شش سالگی رسیده و حال آنکه از فحوای دل و عمق خیال آنان که جویا شوی چنانکه دستشان برسد، در آرزوی جلای وطن و رفتن از این سرزمین می باشند.

ما را دیگر شادمانی های زودگذر برآمده از سلیقه های سطحی شما کار امد نیست. زمان‌ها است که نیست. ما به جستوجو شعفیم؛ شعفی که مولود امید امیدی که در زندگی ما دیر وقتی است که به سردی گراییده و ما را در معرض بزرگترین معصیت بشری که همانا ناامیدی از رحمت خداست قرار داده است. باز اما چشم امید ما به وعده حق خداست که فرمود: براستی که بعد از هر سختی آسانی است. آمین یا یگانه تنها، یا یگانه آشنا.»