در ویدئویی تازه انتشار شده، یکی از کارمندان موزه علوم بوستون، با خوشحالی توانایی خود را در تمیز کردن بینی نوعی مارمولک به نام ​​چاکوالا(chuckwalla) به اشتراک می‌گذارد. یقیناً ماده سفیدی که آنها از بینی این حیوان پاک می‌کنند، مخاط بینی آن نیست.

این حیوان عادت به عطسه کردن دارد، اما هنگامی چاکوالا عطسه می‌کند، مخاط بینی خود را بیرون نمی‌ریزد، بلکه در واقع نمک عطسه می‌کند و این کاری است که برای ادامه حیات آن الزامی است. اگر این مارمولک بزرگ این کار را نمی‌کرد، به گمان زیادً در بیابان‌های آمریکای شمالی از کم‌آبی تلف می‌شد.

این ضایعات بینی اختصاصی که نمکی است، بعضی اوقات اوقات «اسنالت»(snalt) نامیده می‌شود، چون حاوی نمک‌های «پتاسیم» و «سدیم بی‌کربنات» است که به طور کریستال خشک خواهد شد.

این گونه زیاد تر با باقی مانده سفید در اطراف سوراخ‌های بینی خود دیده می‌شود که باقی مانده عطسه‌های قبلی است. این مارمولک بزرگ بدون این آلودگی مخاطی امکان پذیر به راحتی دچار اوردوز یا مصرف بیشتر از حد نمک شود.

رژیم غذایی چاکوالا در بیابان عمدتاً از گیاهان شور راه اندازی شده است و به ندرت آب می‌نوشد و زیاد تر آب مورد نیاز بدنش از طریق غذا فراهم می‌شود. به همین علت این حاضر، غدد خاصی را فرگشت(تکامل) داده است که نمک را از بدنش فیلتر می‌کنند و مازاد آن را از طریق بینی دفع می‌کنند تا از کم‌آبی بدن جلوگیری شود.

برخی دیگر از گونه‌های مارمولک با رژیم غذایی شور شبیه همانند ایگواناهای دریایی در گالاپاگوس که از جلبک تغذیه می‌کنند و بزمجه‌های حرا که در واقع می‌توانند آب شور بنوشند نیز «اسنالت» عطسه می‌کنند، اما چاکوالا در نزدیکی ساحل زندگی نمی‌کند. این مارمولک در زیستگاه‌های بیابانی صخره‌ای همانند دره مرگ که یکی از گرم‌ترین مکان‌های روی زمین است، زندگی می‌کند.

با این حال، این مارمولک از گرما نمی‌ترسد. در زمستان به خواب زمستانی می‌رود و در طول روز، وقتی که دمای تابستان می‌تواند به ۴۹ درجه سانتی‌گراد برسد، بیشترین فعالیت را دارد.

هنگامی چاکوالا توسط شکارچیان تهدید می‌شود، ریه‌هایش را خالی می‌کند، بدنش را صاف می‌کند و به درون شکاف‌های ریز می‌خزد. این مارمولک با دمیدن مجدد هوا به ریه‌هایش، بیرون کشیدن خود را توسط شکارچیان تقریباً غیرممکن می‌کند.

چاکوالا امکان پذیر در مکانی زیاد خطرناک زندگی کند، اما زیاد آماده است. هر عطسه نمکی یک نعمت بزرگ برای آن است، اما برای کارکنان موزه اینطور نیست.