سرمقاله

هر چه بتوانیم پیمان‌های دو یا چند جانبه با سرزمین‌های طرف تجاری خود منعقد کنیم، تقاضا برای دلار در مبادلات تجاری افت اشکار می‌کند و این افت تقاضا جهت تشکیل تغییراتی می‌بشود. با پیمان‌های دو یا چند جانبه می‌توانیم علاوه بر منفعت گیری از ظرفیت‌های تجاری از ظرفیت پولی خود هم مطلوب‌تر و صحیح‌تر منفعت گیری کنیم.
پیمان‌های دو یا چند جانبه تبدیل گسترش و رشد اقتصادی می‌بشود، مورد دیگر این که وقتی که این پیمان‌های شکل می‌گیرد افت سختی‌های ارزی وارده به سرزمین را ناظر خواهیم می بود. مجلس بار‌ها در نشست‌ها و قسمت‌های گوناگون اصرار داشته که دولت باید به سمت دلارزدایی از تجارت
حرکت کند.
اکنون دلارزدایی به گفتن یک مطالبه و خواست عمومی و گسترده و گسترده در همه سرزمین‌ها تبدیل شده و تنها مطالبه سرزمین‌های آسیایی نیست هنگامی اروپا به طور جدی این نوشته را جستوجو می‌کند. در آمریکای لاتین این نوشته را زیاد جدی جستوجو می‌کنند. سرزمین‌های حتی عربی و سرزمین‌های همسو حتی کره جنوبی داخل این نوشته شده و این را به طور مطالبه جستوجو می کند.
طبعا در سرزمین‌های آسیایی که برخی هایشان سرزمین‌های مورد غضب آمریکا است باید نوشته به طور جدی‌تر مورد دقت قرار بگیرد و تلاش این سرزمین‌ها این باشد که سریعتر بتوانند از این نقاط سختی آمریکا خارج شوند و عبور کنند تا بتوانند خودشان را در یک حالت باثباتی قرار دهند.
باید هرچه سریع تر در ارتباطاتی که داریم، در تفاهمات و قرارداد‌هایی که با سرزمین‌های گوناگون می‌بندیم این نوشته را کاملا به طور جدی جستوجو کنیم این خودش می‌تواند پشتیبانی کند که قسمت عمده‌ای از این سختی‌هایی که الان در مقاطع حساس فهمید ما می‌بشود و بعضا اقتصاد ما را صدمه پذیر کرده بتوانیم سختی‌ها را کم کنیم.