طرفداران ژانر وحشت برای دیدن یک فیلم درجه‌یک و بی‌نقص طبق معمول باید انتظار بسیاری بکشند. برای مثال در سال ۲۰۲۳ زیاد تر فیلم‌هایی که در فهرست بهترین‌های این ژانر قرار گرفتند (از «جیغ ۶» گرفته تا «اره ۱۰»)، امتیاز چندان قابل توجهی نداشتند و تماشای آن‌ها به تجربۀ ماندگار و تاثیرگذاری برای مخاطب تبدیل نمی‌شد. یقیناً احتمالا بشود او گفت «با من سخن بزن» و «مردۀ شرور برمی‌خیزد»، تا حدی توانستند خلاء فیلم‌های خوب ژانر وحشت را در سال قبل پر کنند.

اما فیلم «آخر شب با شیطان» که قرار است نزدیک به یک ماه دیگر اکران بشود و به گمان زیاد تا دو ماه دیگر برای مخاطبان جهانی در دسترس خواهد می بود، احتمالا بتواند انتظارات علاقمندان ژانر وحشت را بهتر از فیلم‌هایی که اخیرا دیده‌ایم برآورده کند.

این فیلم سال قبل در جشنواره SXSW برای نخستین‌بار اکران شد و تحسین فوق‌العادۀ منتقدان را به جستوجو داشت.

داستان فیلم در سال ۱۹۷۷ اتفاق می‌افتد. جک دلروی (با بازی دیوید دستمالچیان) مجری یک برنامۀ تلویزیونی آخر شب است که در مرحله‌ای حساس از دوران کاری خود قرار دارد. او بعد از سال‌ها مبارزه برای کسب جایگاهی در رتبه‌بندی برنامه‌های پربیننده، موقعیتی اشکار کرده که می‌تواند همانند سکوی پرتاب او باشد؛ به این علت او باید نهایت تلاشش را بکند تا از این موقعیت به بهترین نحو منفعت ببرد.

او همکارانش برنامه‌ریزی می‌کنند تا در شب هالووین یک برنامۀ اختصاصی را روی آنتن ببرند؛ برنامه‌ای با وجود یک دختر نوجوان بازمانده از یک فرقۀ شیطانی که ادعا می‌کند به تسخیر شیطان درآمده است. یک فراروانشناس که اخیرا در ربط با این دختر بوده نیز در برنامه وجود دارد؛ به اضافۀ یک محقق شکاک که ادعاهای ماورائی را رد می‌کند.

دلروی و همکارانش هنگامی می‌بینند ادعاهای دختر دربارۀ این که شیطانی به اسم «آقای ویگلز» او را تسخیر کرده، نمی‌تواند جاذبۀ کافی در برنامه به وجود بیاورد، از او می‌خواهند که شیطان را در همان لحظه احضار کند؛ و یقیناً همانطور که می‌بشود گمان زد، این اصلا ایدۀ خوبی نیست و تبدیل فورانی از اتفاقات اهریمنی می‌بشود.

به گفتۀ زیاد تر منتقدان، کالین و کامرون کایرنز، فیلمسازان استرالیایی، این داستان را به شکلی زیاد گیرا و تاثیرگذار روایت کرده‌اند. آن‌ها حتی توانسته‌اند تحسین استیفن کینگ، نویسندۀ نامدار ژانر ترسناک را هم به دست بیاورند.

«آخر شب با شیطان» به شکلی خزنده و آهسته، یک برنامۀ شلوغ و پر سر و صدای تلویزیونی در شب هالووین را به سمت حال و هوایی تاریک و اهریمنی می‌برد و مخاطب را نیز در این مسیر سراشیبی و رو به وحشت به طور کامل با خود همراه می‌کند.

منتقدان یکی از نکات مثبت و درخشان فیلم را ترکیب ظریف و منسجم مضامین گوناگون اجتماعی و روانشناختی با حال و هوای ترسناک فیلم دانسته‌اند؛ مضامینی همانند جاه‌طلبی‌های بی حد و مرز شخصی، نوع کارکرد رسانه‌های عمومی و انواع رویکردهای گوناگون اجتماعی نسبت به مسائل ماوراءالطبیعه.

در کل به نظر می‌رسد این فیلم با آنچه که از داستانش می‌دانیم و با دقت به تحسین‌هایی که از آن صورت گرفته، یکی از بهترین‌های ژانر ترسناک در یک سال پیش رو باشد.