لری پیج و سرگی برین، بنیانگذاران گوگل، علاقه‌ی بسیاری به افترا اول آوریل (افترا ۱۳) داشتند و از زمان تاسیس گوگل، هر سال در این چنین روزی با ایده‌های شگفت و خلاقانه کاربران را غافل‌گیر می‌کردند. یکی از این غافل‌گیری‌ها جیمیل می بود؛ سرویسی که در ابتدا فردی باور نمی‌کرد رنگ حقیقت به خود بگیرد.

جیمیل در ابتدای ظهورش در سال ۲۰۰۷ یک گیگابایت فضای ذخیره‌سازی برای هر حساب کاربری اراعه می‌کرد؛ مقداری که امروزه در عصر تلفنهای یک ترابایتی زیاد کم به نظر می‌رسد، اما در آن زمان ظرفیتی غیرعادی محسوب می‌شد.

فضای دخیره‌سازی یک گیگابایتی جیمیل نزدیک به ۲۵۰ تا ۵۰۰ برابر زیاد تر از سرویس‌های ایمیل اینده آن زمان یعنی یاهو و مایکروسافت می بود و ذخیره‌ی ۱۳٬۵۰۰ ایمیل را ممکن می‌کرد. در سرویس‌های رقیب امکان ذخیره‌سازی تنها ۳۰ تا ۶۰ ایمیل وجود داشت.

افزون‌بر فضای ذخیره‌سازی استثنایی، جیمیل به سیستم جست‌وجو گوگل تجهیزشد تا کاربران بتوانند به‌شدت اطلاعاتی از یک ایمیل قدیمی، عکس یا دیگر اطلاعات شخصی ذخیره‌شده در این سرویس را بازیابی کنند. جیمیل این چنین به‌طور خودکار رشته‌ای از ارتباطات را درمورد‌ی یک نوشته به‌هم پیوست می‌کرد تا همه چیز همانند‌به یک متن یک‌پارچه‌ به‌نظر برسد.

مریسا مایر، مدیر اسبق گوگل، قبل از این که مدیرعامل یاهو شود، به طراحی جیمیل و دیگر محصولات گوگل پشتیبانی کرد. او می‌گوید ایده‌ی مهم جیمیل روی سه محور مهم ذخیره‌سازی، شدت و جست‌وجو متمرکز می بود.

در ابتدای نقل‌شدن ایده‌ی جیمیل در ۱ آوریل ۲۰۰۴ (۱۳ فروردین ۱۳۸۳) تعداد بسیاری از کاربران فکر کردند که گوگل به آن‌ها افترا حرف های است و این چنین چیزی حقیقت ندارد. پاول بوکایت، مهندس اسبق گوگل، در او مباحثه با آسوشیتد پرس می‌گوید که این بخشی از جذابیت جیمیل می بود: ساختن محصولی که مردم باور کنند واقعی نیست.

سه‌سال سپس از مطرح ایده‌ی اولیه، جیمیل متولد شد؛ سرویسی که امروز به یکی از ستون‌های مهم گوگل تبدیل شده است و نزدیک به ۱٫۸ میلیارد کاربر در سراسر جهان دارد.