سرمقاله

زمان های بیشماری در صادرات غیرنفتی وجود دارد که متاسفانه به آنها توجهی نشده است. صادارت غیرنفتی پتانسیل درآمدزایی ارزی بالایی دارد. کالاهای غیرنفتی ایران در همه جهان مشتری دارد اما از این ظرفیت انچه که با لیاقت است منفعت برداری نشد. تحقق و کسب رشد نرخ صادرات برای ایران چندان دور از دسترس نیست. اما وقتی می‌توان به رشد نرخ اقتصادی و درآمدهای ارزی امیدوار می بود که این رشد صادرات از فروش کالا و محصولات غیرنفتی باشد.
در همین راسا می بایست اقتصاد تک پایه را باید به اقتصاد چند پایه تبدیل کرد. چون امکان پذیر شرایط به طوری رقم بخورد که آن تک محصول یا مورد خریداری قرار نگیرد یا این که قیمت آن بالا و پایین شود. یا به هرحال اتفاقی بیفتد که نتیجه مورد نظر حاصل نشود.
از طرفی دیگر مدام باید در بازارها وجود داشته باشیم. علاوه بر این کیفیت کالا نه تنها نباید تحول کند؛ بلکه به سمت بهبودی هم پیش رود. قیمت کالا باید در بازار مقصد به تثبیت برسد. در کنار همه این موارد نباید خدمات بعد از فروش را کنار گذارد تا بازار به ما مطمعن یابد. جهت روی دادن این اتفاق نیاز است تا تشکیل و توزیع کنندگان متکی به نظام پولی و بانکی یقین باشند، یعنی بانک‌ها باید بتوانند در روبه رو ابزارهایی که وجود دارد از تشکیل کننده حمایتبه عمل آورند.
با اهمیت ترین شاخص اقتصاد هر جامعه صادرات آن است چون به پشتیبانی آن می‌توانیم حاصل کار و تشکیل را به فروش رسانده و درآمد آن را در سرزمین مصرف کنیم، در سرزمین ما تقریباً همه نیازهای اقتصادی بر پایه نفت فراهم می‌شود. به همین علت اهمیت بسیاری برای صادرات در نظر گرفته نشده است، یقیناً در سال‌های تازه که اوضاع صادرات مقداری بهبود یافته، صادرات مورد دقت قرار گرفته است و این نوشته هرگاه که مشکلی برای فروش یا افت قیمت نفت تشکیل شود، تکرار می‌شود.