بر پایه اراعه محققان در نشست بهار 2024 انجمن شیمی آمریکا، ایده ساخت این پلیمر تازه درواقع از خاصیت ترکیب نشاسته ذرت و آب الهام گرفته شده است. هنگامی نشاسته ذرت و آب را به آرامی هم می‌زنید، قاشق به راحتی در آن حرکت می‌کند. اما اگر قاشق را بیرون بیاورید و سپس مخلوط را بکوبید، قاشق به سختی داخل محلول می‌شود و همانند ضربه‌زدن به یک سطح سخت می‌ماند. درواقع این دوغاب دوام تطبیقی دارد و بسته به نیروی وارده از حالت شکل‌پذیری به حالت جامد و محکم تحول می‌کند. محققان درواقع از همین خاصیت برای ساخت یک ماده رسانای جامد منفعت گیری کرده‌اند.

ساخت ماده‌ای که در تاثییر ضربه، مقاومت بیشتری اشکار می‌کند

برای ساخت این چنین ماده‌ای محققان از چند پلمیر با خواص گوناگون منفعت گیری کردند. این پلیمرها علاوه‌بر شکل‌پذیری و دوام تطبیقی باید رسانای جریان الکتریسیته نیز باشند. آن‌ها مولکول‌های بلند پلی(2-اکریل‌آمیدو-2-متیل‌پروپان سولفونیک اسید)، مولکول‌های مختصر پلی‌آنیلین و یک ترکیب رسانای زیاد پربازده (PEDOT:PSS) را با هم مخلوط کردند.

ماده به‌دست‌آمده، علاوه‌بر آنکه در تاثییر ضربه شکل‌پذیری خود را تحول می‌دهد، رسانای الکتریسیته‌ است. به‌حرف های محققان، انتخاب پلیمرهایی با بار مثبت و منفی، ماده‌ای با ساختارهای بسیار کوچک تشکیل می‌کند. این ساختارها شوک ناشی از ضربه‌ را جذب می‌کنند، بدون این که کاملاً از هم جدا شوند؛ این چنین حالت مواد و رسانایی آن را نیز نگه داری می‌کنند.

اگر بتوان این ماده را در مقیاس زیاد تر تشکیل کرد، می‌توان انتظار داشت در صنایع گوناگون کاربردهای بسیاری داشته باشد. برای مثال در ساخت ساعت و گجت‌های هوشمند و حسگرها می‌توان از آن منفعت گیری کرد.